1. AmenRa

1. AmenRa - Mass VI

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Πάει και το 2017. Και για κάποιο λόγο δεν μπορώ να θυμηθώ και πάρα πολλά. Αλλη μία χρονιά στο περίμενε, στο "έλα λιγο πίσω, σε παιρνει". Και μας έγινε συνήθειο αυτή η αναμονή, το ειρωνικό μειδίαμα που σαν άκαμπτη μάσκα το χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα, οι σπασμωδικές κινήσεις που κάνουμε αντί για πραγματικές πράξεις. Το 2017 ήταν αλλη μία παρόμοια χρονιά με τις προηγούμενες, ασχέτως αν κλείνει με θετικό πρόσημο έστω και για + 1,29% . Δεν θα κάτσω να γράψω για ολα εκείνα που μου έρχονται στο κεφάλι οταν κάνω ένα μικρό rewind, θα τα κρατήσω για την πάρτη μου. Θα κλεισω, στέλνοντας ένα γενναιόδωρο "ΤΡΑΒΑΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ" σε όλους τους κρετίνους του 2017 και σε όλα εκείνα τα γαμημένα του 2017. Καλά να είμαστε..και θα τα ξαναπούμε του χρόνου.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 
8. Circle - Terminal 
7. Richard Dawson - Peasant 
6. ΩRay - Omega Ray 
5. Idles - Brutalism 
4. The Boy - Έτοιμοι Δυο 
3.Blanck Mass - World Eater
2.Shackleton & Vengeance Tenfold - Sferic Ghost Transmits

2. Shackleton

2.Shackleton & Vengeance Tenfold - Sferic Ghost Transmits

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη :  Ωραίος ο Shackleton. Η ιδέα του να κάνει ένα συνεργατικό δίσκο με τον μέχρι πρότινος άγνωστο σε μένα V.Tenfold ήταν ίσως οτι καλύτερο έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Σαν οι απαγγελίες του Tenfold να έδωσαν άλλον αέρα στα tribal επαναλαμβανόμενα μοτίβα του και ο ένας να έβγαλε τον άλλο ακόμα καλύτερα σε αυτόν το δίσκο. Ακούγεται σαν μια δυστοπική πένθιμη λιτανεία του άμεσου μέλλοντος. Σαν ένα αριστούργημα του τώρα που ζούμε. Περισσότερα τα λέει ο λεβέντης εδώ   και έχει απόλυτο δίκαιο.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 
8. Circle - Terminal 
7. Richard Dawson - Peasant 
6. ΩRay - Omega Ray 
5. Idles - Brutalism
4. The Boy - Έτοιμοι Δυο
3.Blanck Mass - World Eater

3. Blanck Mass

3.Blanck Mass - World Eater 

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Πολύ τονε γουστάρω δισκογραφικά τον λεβέντη. Οτι έχει κυκλοφορήσει πολύ το γουστάρω. Αυτό έσκασε εκεί στην αρχή της χρονιάς και τα ισοπέδωσε όλα. Τον άκουγα συνεχόμενα για 2 μήνες , τον άκουγα δυνατά ώπου μπορούσα και με συντρόφεψε σε ένα κάρο μοναχικές ακροάσεις πίσω απο το τιμόνι. Ετσι πρέπει να ακούγεται η γαμημένη ηλεκτρονική μουσική. Αγριεμένη και πιασάρική. Απλά απίθανος. 

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years
9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 
8. Circle - Terminal 
7. Richard Dawson - Peasant 
6. ΩRay - Omega Ray 
5. Idles - Brutalism 
4. The Boy - Έτοιμοι Δυο

4. The Boy

4. The Boy - Έτοιμοι Δυο

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Κοίτα να δεις τώρα τι έχει γίνει. Για κάποιο ψυχεδελικό λόγο δεν ειχα ασχοληθεί ποτέ πάρα πολύ με το Μπόι. Ήξερα ακριβώς περι τίνος επρόκειτο αλλά δεν του είχα δώσει και πάρα πολύ σημασία. Πόσο Ββββλάκας ήμουν ή μουν ή μουν η. Ακουσα το Ετοιμοι Δύο πρώτα και μετά άκουσα το έτοιμοι ενα. Το ετοιμοι ένα ειναι καλό αλλά μέχρις εκεί. Το ετοιμοι δυο ειναι ένας γαμημένος καλός δίσκος στα χνάρια μεν του ετοιμοι ενα αλλά με πολύ καλύτερα τραγούδια. Η ζωή δεν παεύει να μας εκπλήσσει φίλοι μου και εκεί που πριν χρόνια πέρναγε αλλα δεν ακούμπαγε τώρα περνάει και μας γαμάει το ταμτιριριμ.και καλά κάνει δλδ γιατι έτσι πρέπει για ένα δίσκο σαν και αυτόν. Στιχουργικά Δυνατός, μουσικά πολύ του πάει οι περισσότερο ολοκληρωμένες συνθέσεις με υποψία μπάντας. Το μυαλό του Μποι γυρνάει σε άλλες στροφές και τονε θαυμάζουμε για αυτό.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 
8. Circle - Terminal 
7. Richard Dawson - Peasant 
6. ΩRay - Omega Ray
5. Idles - Brutalism

5. Idles

5. Idles - Brutalism

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Αυτό ειναι ένα αυθεντικό αγγλούρικο αυθάδες αριστούργημα. Έτσι ακριβώς πρέπει να ακούγεται η Punk/Rock του σήμερα. Επιθετική, καυστική, θρασεία , άμυαλη όσο χρειάζεται, απλή, πνιγμένη στις ναρκωτικές αναθυμιάσεις και στιχουργικά εύστοχη. Απο που να τον πιάσεις και να μην σου αρέσει, απο τα απίστευτα βίντεο που βγάζουν στο youtube, απο το πόσο to the point στιχουργικά ειναι, απο την αγνή ηχητική επίθεση; Τούτος ο δίσκος ειναι δυνατός, αντιπροσωπευτικός για τα χρόνια που ζούμε και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω ειναι και γαμημένα κολλητικός με μελωδίες και τραγουδάκια που κολλάνε σαν το σκατό σε τρακτερωτό παπούτσι διάολε!! Τα λέει καλύτερα ο φίλτατος εδώ και έχει απόλυτο δίκαιο.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 
8. Circle - Terminal
7. Richard Dawson - Peasant
6. ΩRay - Omega Ray

6. ΩRay

6. ΩRay - Omega Ray


Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Ο Καρανικόλας μπορεί να μοιάζει σαν την θεία μου την ρούλα, που πάει και κάνει σολάριουμ δεκέμβρη μήνα, μπορεί επίσης να φοράει γυαλιά ηλίου αφότου έχει νυχτώσει. Μπορεί να φοράει και ξεκούμπτωτο πουκάμισο όταν εσύ έχεις δαγκώσει το πέος σου απο το κρύο και είσαι με το triclimate North Face σου. Μπορεί να κάνει οτι θελει, γιατι ειναι ένας γαμημένος ροκ σταρ. Και μπορεί εμένα προσωπικά να μην μου αρέσουν όλα τα παραπάνω, ειδικά το ροκσταριλίκι που το σιχαίνομαι και ακόμα πιο ειδικά το γαμιόλικο το σολάριουμ αλλά πχοιος ειμαι εγώ που θα εκφέρω γνώμη για όλα τα παραπάνω- φαιδρά- ομολογουμένος χαρακτηριστικά. Που ξέρεις, όλα αυτά μπορεί να ειναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων, μια πορδή στον άνεμο, ένα συννεφάκι που κρύβει την θέα. Σημασία έχει, η μουσική, αγαπητέ.  Και οσον αφορά την μουσική ο Λεβέντης ειναι κάτι παραπάνω απο legendary στην μικρή μας χώρα. Αλλά και πάλι για εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό. Δεν πα να νε και ο αγιος Αντώνης σε μετενερσάρκωση αν δεν μου τα λέει η μουσική που κάνει , χέστηκα. Εδώ λένε την Φαραντούρη φωνάρα να πούμε , επειδή έτυχε να ειναι το σωστό άτομο την σωστή στιγμή τι σημαίνει δλδ οτι πρέπει να το ασπαστούμε; Ε οχι αγαπητοί, αυτιά έχομεν, μάτια έχομεν, άποψη έχομεν και δικά μας ειναι οτι θέλομε τα κάνομε. Τι έλεγα? Α..για τον Λεβέντη..Ναι , ο αγαπητός έχει αποδείξει οτι αυτός με την αρωγή και των άλλων σαφώς, έκανε μουσική ιστορία στο Ελλάντα-Γκρίς. Και αυτό που ειναι ακόμα καλύτερο ειναι οτι ακόμα και σήμερα (αναφέρομαι στους "Τελευταία Οδήγηση") τον/τους βλέπεις λαιβ και με τα σαγόνια κατω φωνάζεις στο διπλανό σου "ΡΕ ΑΡΧΙΔΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΓΑΜΑΝΕ".  Συνήθως βέβαια ο τύπος που απευθύνεσαι δεν έχει να ανταπαντήσει κάτι σε αυτή σου την δήλωση. Με λίγα λόγια ο Λεβέντης ο ηλιοκαμένος έχει κάθε δικαίωμα να ξεκουμπωνει το πουκάμισο όταν χιονίζει και να κάνει και ντεκαπάζ αμα λάχει οποτε θέλει αυτός. Δικά του ειναι οτι θέλει τα κάνει.
Η φάση ομως που έβγαλε νέο δίσκο με νέα μπάντα και ΤΑ ΓΑΜΗΣΕ ΟΛΑ ερχεται απλά να συνηγορίσει στο οτι δικαίως ειναι αυτός που ειναι. Το ΩRAY ειναι κάτι παραπάνω απο απλά ένας καλός δίσκος. Κιθαριστική fuzz-αριστή ψυχεδέλεια με ελληνικό στίχο, attitude και τόλμη. Αυτός ειναι ένας γαμημένα καλός δίσκος και όποιος λέει το αντίθετο να του αρπάξει το μαλλί στο ντεκαπάζ και να του βγεί πορτοκαλί! ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΟ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ-ΕΡΩΤΑ-ΛΑΤΡΕΙΑ  και παίξτο μούρη στους φίλους σου όταν κατεβαίνετε στην αλάνα να παίξετε πασούλες. Είναι Ωray re


“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
  9.Mario Batkovic - Mario Batkovic
  8. Circle - Terminal
  7. Richard Dawson  - Peasant

7. Richard Dawson

7. Richard Dawson - Peasant 


Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Τι διάολο έχουν πάθει όλοι και το γυρνάνε σε πιο ΠΟΠ φάση, γαμωτο!? Ενα κάρο μπάντες εκεί έξω, βγάζουν δισκάρες και τσουπ ξαφνικά το νέο τους δισκακι ειναι πολύ πιο ποπ. Για αυτό και δεν μου άρεσε στην αρχή. Οχι οτι εχω κάτι με το ποπ αλλά άλλο περίμενα να ακούσω απο τον μπεκρή Dawson (αλλο ένα nothing important δλδ ήθελα να ακουσω)και αλλο άκουσα. Ευτυχώς επέμεινα και μπορεί να συνεχίζω να προτιμάω φάση Nothing Important αλλά και το Peasant ειναι ένα γαμημένα καλό δισκάκι. Ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη που πολύ θα ήθελα να τονε πετύχω σε μια pub λαιβ να γίνει χαμός.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years 
  9.Mario Batkovic - Mario Batkovic
  8. Circle - Terminal

8. Circle

8. Circle - Terminal 

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Το λοιπόν, με τους Circle ασχολήθηκα αν θυμάμαι καλά εκεί κοντά στο 2003. Ναι, δεκατέσσερα γαμημένα χρόνια πίσω!! Στην αρχή ασχολήθηκα τυχαία γιατί κάπως υπέπεσαν στην τότε μουσική μου αναζήτηση-σκάψιμο και σχεδόν ακαριαία τους λάτρεψα. Τους λάτρεψα ομως ε. Και μπήκα σε μια διαδικασία να προσπαθήσω να αγοράσω τους δίσκους τους. Τους γαμημένα άπειρους δίσκους τους. Στην Ελλάδα του 2004 μιλάμε έτσε. Που δεν έβρισκες τπτ πέρα απο τις γνωστές παπάρες και οταν το έβρισκες έδινες για ένα CD τέτοιου είδους 25 ευρώ. Θα μου πείς, για αυτό πήγαν όλα και όλοι στο διάολο, για αυτό και θα ξαναπάνε όλα στο διάολο τώρα και με τα βινύλια που τα πουλάνε 50 ευρώ οι προμηθευτές στους ταλαίπωρους δισκοπώλες. Τότε η διαφορά ήταν οτι οι ξεκωλιάρηδες ήταν πράγματι οι δισκοπώλες που έβγαζαν το κώλο τους, ενώ τώρα οι προμηθευτές που έχουν μυρίσει φρέσκο αίμα και δαγκώνουν.
Τέλοςπάντων, ξέφυγα.
Ευτυχώς για την ψυχική μου υγεία, την τσέπη μου και την δισκοθήκη μου την εξαετία του 2002-2008 το ebay πήρε φωτιά. Οι ταχυδρόμοι αν δεν περνούσαν μια μέρα απο την πόρτα μου με ρωτούσαν την επομένη τι συνέβει. Ebay την εποχή της πρώιμης ψηφιακής επέλασης που οι Αμερικλάνοι πέταγαν τα CD για 5 ψωροδολλάρια για να αγκαλιάσουν τα terabytes μουσικής που μπορούσαν να κατεβάσουν. Μιλάμε για παράδεισο. Δίσκοι σπάνιοι, δίσκοι δύσκολοι που εδώ οι φωστήρες μαγαζάτορες στα πουλούσαν για χρυσό, ενώ εγώ ο πονηρός με 8 ευρώ μαζί με μεταφορικά ήταν στην πόρτα μου. Οι ταχυδρόμοι έμπαιναν μέσα φωνάζοντας, "Πάλι δίσκους έφερα".
Τελοςπάντων , ξαναξέφυγα.
Circle λοιπόν τους λάτρεψα γιατι ήταν τελείως τρελαμένοι οι Φινλανδοί και ενώ πάντα με ιντρίγκαρε το γεγονός οτι δεν ήξερα τι θα ακούσω σε κάθε νέο δίσκο τους, πάντα τους προτιμούσα όταν ψυχεδελιαζόντουσαν ή έκαναν εκείνα τα σκοτεινά kraut-ροκικά λαβυρινθώδη αριστουγήματα. Οταν αποφάσιζαν να παίξουν μέτσαλ και ειδικά τότε που το έκαναν τελείως true-metsal δεν τους προτιμούσα. Οχι δα, πως με χαλούσαν κιολας απλά οταν αποφάσιζαν να το παίξουν Judas Priest τους βαριόμουν.
έκτοτε ποτέ δεν τους άφησα, εχω γεμίσει ένα ράφι με δαύτους και ακόμα μου λείπουν άπειρα δισκάκια τους, στην περίοδο αυτή δε, εχουν δώσει δίσκους να τραβάς τα μαλλιά σου.
Φέτος στην αρχή μόλις άκουσα το Terminal χαλάστηκα λίγο γιατι μου θύμισε (βλακωδώς) το tulikoira του 2005 (ένα απο τα κάποια χέβυ δισκάκια) και δεν ψήθηκα για χεβυ-μετσαλιές. Μετά όμως που του έδωσα την δέουσα προσοχή και τελικά άκουσα άλλη μια νέα δισκάρα απο την πάρτι τους. Με σωστή ισορροπία μεταξύ των μουσικών τους ταυτοτήτων τούτος ο δίσκος μου θύμισε το Raunio του 2001, έναν μνημειώδη δίσκο , ένα δίσκο dessert island περίπτωση. Και όσο περισσότερο τον άκουγα τόσο περισσότερο μου άρεσε. Τυπικός ήχος Circle, με κομματάρες και σωστή συνταγή. Το  Terminal αξίζει το γαμήδι, δεν ειναι δα οτι δεν το έχουμε ξανακούσει, αλλά ειναι ένα διασκεδαστικό -απολαυστικό δισκάκι. Η μπάντα ούτως η αλλως ειναι τεράστια. Να δω πότε θα τους δω σε ένα δικό τους live(τους έχασα στο εδω)να μαζεύω τα σάλια μου με σακουλίτσα απο το πάτωμα.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years
  9.Mario Batkovic - Mario Batkovic

9.Mario Batkovic

9.Mario Batkovic - Mario Batkovic 


Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Με απλά λόγια: Ο Colin Stetson του ακορντεόν. Ή κάπως έτσι τελοςπάντων. Δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει οτι πριν κανα 1-2 χρόνια (δεν θυμάμαι και καλά) μπορούσα να τον δω ζωντανά σε μια εκκλησία και δεν τον είδα.Γιατι; Γιατί έτσι έκρινα. Αλλά και πάλι δεν έχει πολύ σημασία. Ο δίσκος γαμάει. Με έπιασε απο την αρχή και πολύ τον ευχαριστήθηκα. Ειδικά στα ακουστικά , με εκείνα τα σημεία που φορτώνει γεμίζει ο χώρος ακορντεόν. Απίθανος, ταλέντο που θα τονε βρούμε μπροστά μας αρκετές φορές τούδε και στο εξής.


“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years

10. Rafael Anton Irisarri

10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years


Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Ωραίος Δίσκος και αυτός ε. Φέτος η ambient/Drone εδωσε πολλούς και καλούς δίσκους. Βέβαια ο Irisarri δεν ειναι νέο αίμα, μας έχει συνηθίσει σε δισκάρες καιρό τώρα. Φέτος με λίγο ψάξιμο, θα βρείς ένα κάρο δίσκους του είδους που ειναι πολύ καλοί. Ταξιδιάρικος, συναισθηματικά φορτισμένος ,ουσιαστικός. Ιδανικό σκηνικό ακρόασης: 1 βαθμό κελσίου, με μπουφάν έξω, πίνεις ελληνικό καφέ πολλά βαρύ, χιονίζει μέσα σε απόλυτη ηρεμία, 9παρά τέταρτο το πρωί και εσύ στα ακουστικά ακούς αυτό το πράμα. Ε άντε γεια μετα. Για μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη τα λέει σαφώς καλύτερα ο αγαπητός εδώ

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild

11. Dale Cooper Quartet

11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Μεγάλη Λατρεία δαύτοι. Και μπορεί ποτέ να μην έχουν ξεπεράσει το προ εξαετίας Metamanoir αλλά παραμένουν μαστόρια της ατμόσφαιρας και της dark Jazz. Στο νέο αυτό δίσκο υπάρχουν κάποια μέρη που τα τραβούν χωρίς λόγο και χωρίς να δίνουν το κατι παραπάνω αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα που σε χτυπάνε σαν τούβλο στην κεφάλα. Πρέπει να βρώ το τηλέφωνο του τραγουδιάρη, να τονε πάρω και να του πω του λεβέντη οτι για το καλό της ανθρωπότη πρέπει να τραγουδάει περισσότερο! Ειναι απλά απίθανος. Ακούγεται σαν στοιχειωμένος Crooner του '50 σε μπαρουτοκαπνισμένο υπόγειο τζαζ καταγώγι και μονο για αυτή την αίσθηση για άλλη μια φορά οι Dale Cooper κερδίζουν επάξια την θέση αυτή.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination

12. Christian Scott

12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Ρε τον μπαγάσα κώλο δεν βάζει κάτω. Κυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά 3 ολοκληρωμένους δίσκους, μια τριλογία γεμάτη μουσική. Μια τριλογία που στο σύνολο της ειναι παραπάνω απο καλή (ισως το δευτερο Diaspora να μου την έριξε ελάχιστα) με συγκεκριμένη αισθητική και καλλιτεχνικό όραμα. Δεν μιλάμε για ταλέντο, ο Scott εδώ και χρόνια το έχει ξεπεράσει αυτό, είναι κάτι πολύ παραπάνω, ειναι ένας οραματιστής, ενας πιονέρος της jazz που με την αισθητική του και την κοσμοθεωρία του πάει τον ήχο και την σκηνή μπροστά. Φέτος άκουσα λιγοτερο τζαζ και ο λόγος ειναι κυρίως οτι δεν βρήκα κάτι να με εξιτάρει, σαν να τα είχα ξανακούσει όλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Οι μεν ειναι κοιμίσιδες , οι δε ψυχεδελάδες καταλήγουν να ειναι πουθενάδες και ενώ υπάρχει εκεί έξω μεγάλο ρεύμα και νέα σκηνή πράγματι, φέτος βρήκα αναλογικά λιγότερα που να τα γουστάρω. Τεσπα, δεν εχει πολυ σημασία. Σημασία έχει οτι το τρίτο δισκάκι της τριλογίας (αυτό) ειναι και το καλύτερο για εμένα. Δυστοπική Φουτουριστική jazz απο τον μέγα μάστορα C.Scott. Για αλλη μία φορά απλά απίθανος! Σκέψου να τον πετυχαίναμε λαιβ με full band καπου εεε?Ωρε γλέντια...

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun

13. Chelsea Wolfe

13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Πριν κυκλοφορήσει το περίμενα πως και πως. Βγήκε, το άκουσα στα πεταχτά, είπα "μιεχ" και το άφησα για μια πιο ψύχραιμη επανάληψη. Μετά το ξανάπιασα είπα "όχι" και το άφησα τελείως. Αργότερα σκεφτόμουν να κάνω μια κίνηση και την έκανα τελικά αλλά ξαναείπα "όχι ρε γαμώτο". Το παράτησα. Έζησα την ζωή μου χωρίς αυτήν με την πεποίθηση οτι ο έρωτας ειχε εξατμιστεί και οτι εγώ προχωρούσα μπροστά. Αυτή ήθελε να μείνει στα παλιά ενώ εγώ ήθελα να δοκιμάσω καινούργια πράματα. Έλα μου όμως που περάσαμε χρόνο μαζί και πάντα την σκεφτόμουνα. Έτσι είπα "ωρέ λες;" και το ξανάπιασα. Και άρχισε να μου αρέσει. Θυμηθήκαμε τα παλιά και η σχέση μας αναζωπυρώθηκε, την είδα και εγώ με άλλο μάτι και προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Μπορεί να μην μπορέσουμε να ξαναζήσουμε τις έντονες στιγμές του παρελθόντος αλλά ακόμα και έτσι, σε αυτή τη μορφή της σχέσης μας τα πράγματα πάνε καλά. Μου καλύπτει τις τρούπες που πρέπει και πορευόμαστε καλά. Που ξέρεις μπορεί πάλι στο μέλλον να τα σπάσουμε ή να ζήσουμε ένα καινούριο τεράστιο πάθος.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar
14. Emel Mathlouthi - Ensen

14. Emel Mathlouthi

14. Emel Mathlouthi - Ensen


Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Παγωμένο Τυνήσιο ΠΟΠ-τριπ-ΧΟΠ-electro. Ρε, τι ωραίος δίσκος ειναι δαύτος. Μελωδικός, πιασάρικος, απλός, βάλσαμο για τα αυτιά. Η παγωμένη electronica με την βοήθεια του Valgeir Sigurðsson δένει απόλυτα με την γλώσσα και της μελωδικές γραμμές της Emel. Μια καλλιτέχνης με κοινωνική συνείδηση και θέση σε πολιτικά θέματα. Γλυκόπικρη στις μελωδίες της και ταλαντούχα. Αυτός ο δίσκος ειναι κολλητικός και ακούγεται μονορούφι ολόκληρος αν βάλεις έστω και ένα κομμάτι.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”:
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa
15.Nadah El Shazly - Ahwar

15.Nadah El Shazly

15.Nadah El Shazly - Ahwar

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Απίθανο φρέσκο ντεμπούτο απο το Κάϊρο και την El Shazly. Με δικά της κομμάτια που έγραψε αυτή με την βοήθεια των Maurice Louca and Sam Shalabi απο τους The Dwarfs of East Agouza, το Ahwar ειναι ένας ιδαίτερος δίσκος. Μπερδευει πολλά μέσα με το γνωστό θράσσος του κάθε πρώτου δίσκου και τα καταφέρνει καλά. Καταφέρνει και είναι μια γέφυρα κουτλούρας ανάμεσα στην ανατολή και την δύση, στροβιλίζεται μέσα απο έναν ψυχεδελικό λαβύρινθο και καταλήγει σε πολυεπίπεδα κομμάτια. Του λείπει η δισκογραφική ωριμότητα και για αυτό εν τέλει είναι που ξεχωρίζει με το αυθεντικό του μουσικό θράσσος. Απίθανος δίσκος απο ένα όνομα που θα το ξανακούσουμε στο μέλλον. Ακούγεται δυνατά και επαναλαμβανόμενα.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa

16.Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh

16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Απίθανη συνεργασία απο το Κάιρο και απο μια σκηνή που βράζει και δίνει αριστουργηματάκια. Και ειναι τόσος ο όγκος της μουσικής που κυκλοφορεί που δεν θα το έπαιρνα πρέφα αν δεν έψαχνα απο περιέργια απλή για το που βρίσκεται δισκογραφικά ο τεράστιος Tamer Abu Ghazaleh που αγαπώ. Σε πιο ποπ κατεύθυνση σε σχέση με τα ξεφυγεμένα που κάνει ο Ghazaleh, τούτος ο δίσκος ειναι ήδη αγαπημένος. Καταφέρνει και βγάζει έναν ποικιλόμορφο μουσικό χαρακτήρα, μέσα απο πολλά επίπεδα ήχων και ένα τελικό αποτέλεσμα που δεν ξοδεύεται με μια και με δύο ακροάσεις. Ένας απίθανος, δουλεμένος κατα βάση "art pop" δίσκος με συγκεκριμένο καλλιτεχνικό όραμα. Πάω να το ξαναβάλω...



“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living
17. BNNT - Multiverse

17.BNNT

17. BNNT - Multiverse

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Τα είπα για την Πολωνία στο .19 και έρχομαι να επιβεβαιωθώ μόνος μου ξανά, με τους BNNT και την Instant Classic που τους δισκογραφεί. Ημί-αυτοσχεδιαστικό Tribal headbanging για όποιον γουστάρει τέτχοιες καταστάσεις. Ακούγεται στα ριπίτ με ιδιαίτερη ευκολία, ή καλύτερα ακούγεται για πάντα, αιώνια, σε συνεχόμενη λούπα με ιδιαίτερη ευκολία.
Το κύριο κομμάτι με τον Gustafson απογειώνεται με την συνεισφορά του και αν ποτέ βγάλουν και άλλο δίσκο (καθώς πέρασαν 5 χρόνια απο το προηγούμενο) τότε να το σκεφτούν καλά να τονε ξανακαλέσουν τον λεβέντη. Απίθανη επαναλαμβανόμενη άμυαλη μουσική για ξεμπούκωμα παντός τύπου...


“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne
18. Anwar Sadat -Ersatz Living

18. Anwar Sadat

18. Anwar Sadat -Ersatz Living 

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Μπάντα απο το Kentucky με το όνομα Αιγύπτιου Προέδρου, κυκλοφορεί το πρώτο δίσκο της έπειτα απο κάποια EPs, εχει ένα σαγηνευτικά άσχημο εξώφυλλο και ακούγεται τόσο άγουρη όσο οι πράσινες μπανάνες που έχουν στα σουπερ μαρκετ.
Το πέτυχα στην αρχή της χρονιάς και ομολογουμένως αν δεν ειχε αυτό το εξώφυλλο θα το προσπέρναγα. Αλλά με τέτοια εξωφυλλάρα ειναι δυνατόν να το αφήσεις να φύγει χωρίς έστω να του ρίξεις έστω μια αυτιά?Δεν γίνεται...
Με 'πιάσαν κατευθείαν, λίγο punk, λίγο ηλεκτρονικά, λίγο χτύπημα λίγο απ'ολα και ταυτοχρόνως μια γενική ζαμαν φου πεποίθηση για τα πάντα να πλανάται στον αέρα. Ούτε πλασάρεται ως το αυτόφωτο αριστούργημα ούτε καν δίνει 2 σεντς για να κερδίσει κάποιον αλλο τίτλο και αυτός του ο σταρχιδισμός ειναι που το κάνει ακόμα μεγαλύτερο σε αξία και πιο αυθεντικό.
Πιασάρικα, μικρά τραγουδάκια, με μια έμφυτη αλητεία που απαρτίζουν ενα απολαυστικότατο δισκάκι που ακούγεται ξανά και ξανά με την ίδια θέρμη.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne

19. Królestwo

19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Είναι η ιδέα μου οτι η Πολωνία εχει ίσως την πιο δυνατή σκηνή στην παρούσα φάση εντός Ευρώπης?Οχι δεν ειναι! Εχω απόλυτο δίκαιο. Εγώ. Εχω. Ναι.

Κάτι η Instant Classic που δισκογραφεί οτι γουστάρει και τα σπάει, κάτι το underground που το νιώθεις να δονείται , καταλαβαίνεις οτι γίνεται φάσε εκεί πάνω με μουσικές πολύ μόρτικες να ‘ουμ. Δεν θυμάμαι πως έπεσα πάνω στους Królestwo αλλά με κέρδισαν κατευθείαν οι μπαγάσες. Μπάντα που δεν μετρά παραπάνω απο 2 χρόνια ζωής και που μπορεί αυτό να ακούγεται σε διάφορες στιγμές αλλά ταυτόχρονα αυτό το άγουρο του χαρακτήρα τους ειναι που ιντριγκάρει κιολας. Ακούγεται κυρίως στα ακουστικά, πολλές φορές απανωτές και ρέει...και ρέει...και ρέει... 

Και μόλις είδα οτι οι σατανάδες έβγαλαν και άλλο δίσκο προ ημερών, στο ίδιο μοτίβο. Στο description λένε οτι ακροβατούν ανάμεσα σε post /math /noise και πχοιος ειμαι εγώ να αμφισβητήσω την bandcamp-ική αυθεντία που έγραψε την περιγραφη ε?

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”:

20.Trepaneringsritualen -Kainskult

20.Trepaneringsritualen

20.Trepaneringsritualen -Kainskult 

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη: Μπρρρ..Μαυρίλα.
Κλείνεις τα φώτα, τονε βάζεις το δίσκο να παίζει και παθαίνεις ένα κάτι, ένα μινι χαρτ-ατάκ. "Πήγαινε σε ένα cabin in the woods, στο Willamette National Forest του Oregon. Διανυκτέρευσε εκεί ακούγοντας τη νύχτα αυτό το δίσκο στη διαπασών και εμείς θα έρθουμε το πρωί να σου δώσουμε 5.000 ευρώ και ζεστό καφέ με Twinkies. Θα το κάνεις?". "Να πάτε να πνιγείτε" θα απαντούσα και θα έφευγα τρέχοντας χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Μου αρέσει που ο Σουηδός στο νέο του δίσκο τηνε βλέπει λίγο πιο ΠΟΠ (με πολλά εισαγωγικά, πολλά ομως ε) . Death Industrial τραγουδάκια για να σου ξεσκίσουν οτι έχεις και δεν έχεις. Δες την περφόρμανς απο το boiler room να κάνεις τσίσα απο το φόβο σου. Ένας ιδιαιτέρος δίσκος που ξεκινάει την φετινή λίστα. Ακούγεται οπως όλα, δυνατά και συνοδεύεται οπως όλα, με ουίσκι.

let the game begin...

Φτάσαμε ξανά εδώ, σε αυτή την όμορφη φάση που λέγεται blogovision και πολύ την κάνω κέφι τη διαδικασία. Για άλλη μια χρονιά άκουσα πολύ μουσική. Αυτό κάνω , αυτό είμαι, όχι τώρα και όχι λόγω blogovision αλλά από παλιά. Φέτος με δυσκόλεψε λίγο παραπάνω η αξιολογική σειρά γιατί πολύ απλά υπήρχαν ένα κάρο δίσκοι που ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους. Ίσοι, όσον αφορά το αποτύπωμα που άφησαν πάνω μου. Και ενώ μπορεί να είχα ψιλοάνετα τους 2-3 πρώτους από εκεί και πέρα επικρατούσε το χάος. Τεσπά σημασία έχει ότι εκεί έξω υπάρχει ένα κάρο μουσική αξιόλογη για τον καθένα μας, διαφορετική και μοναδική. Απλώνεις χέρι, πιάνεις, ασχολείσαι ανταμείβεσαι. Και πριν ξεκινήσουμε με την 20άδα , πάρε καμιά 40άρα δίσκους που παραείναι καλοί για να μην αναφερθούν έστω και λίγο. Χωρίς concept όπως πάντα, χωρίς δεύτερη ματιά όπως πάντα , με κείμενα έτσι όπως τα νιώθω την δεδομένη στιγμή.. let the game begin.

(Στην φωτογραφία απεικονίζονται γιγάντιες σεκοιες που τις βλέπεις και μένεις μαλάκας. Εκεί, στο πάνω μέρος της California , στην λεγόμενη Avenue of Giants. Γιατί έτσι.)

Tony Allen – The source : Ωραίος καθαρός ήχος από τον παλαίμαχο του είδους.

Hell – Hell : συντοπίτης και γειτόνια μαζί με τον Mizmor(περσινός κόλαφος) . one man band και οι δυο , από το Oregon. Εδώ ο μόρτης βγάζει από τους πιο μαύρους σάπιους dooooooom ήχους των τελευταίων χρόνων. Μια πραγματική κόλαση στα ηχεία για ψυχάκια.

Wiegedood - De doden hebben het goed II: δισκάρα σωστή. Straight forward black metal που τα σπάει όλα. All star group που κάνει σωστή σκληρή μουσική.

Jamie Branch – fly or die: πολύ ωραία χροιά, με πολύ όμορφες ιδέες και musicianship.Ένας όμορφος τρομπετίστικος δίσκος από ένα νέο ταλεντάκι με μπρίο και όρεξη. Αναμένω κι άλλα στο μέλλον.

Pharmakon - contact : τυπικά ωραία η δικιά μας, απλά συγκρινόμενο με τα προηγούμενα είναι υποδεέστερο και μάλλον ξαναειπωμένο.                                                                                               

Saal Hardali - Saal Hardali: πολύ ενδιαφέρον άκουσμα , αν είχε βάλει λίγο καλύτερα σε σειρά τις ιδέες του θα ήταν πολύ ψηλότερα στην λίστα. Αφήνει όμως μια πολύ καλή βάση για το μέλλον.

Kiko Dinucci – cortes curtos: αχταρμάς.ένας δελεαστικός αχταρμάς που μπερδεύει τα πάντα αλλά το κάνει με καλλιτεχνικό θράσος και αρχίδια και για αυτό είναι καλός δίσκος.

Otto A Totland – the lost: τυπικός.καθόλου άσχημος απλά το ελάχιστα πιο ανάλαφρο του ύφος σε σχέση με το ντεμπούτο του το κράτησε σε αυτές τις θέσεις.Ισως στο βινύλιο μόλις το παραλάβω να ακουστεί διαφορετικά.

Converge – the dusk in us: είναι καλοί οι καργιόληδες. Τόσα χρόνια να ‘ουμε στο κουρμπέτι και βγάζουν ακόμα πολύ καλούς δίσκους. Μπορεί να έχω αλλάξει κι εγω και αυτοί αλλά ακόμα και στην φάση τους να μην είμαι απόλυτα, κάτι θα βρούν να μου πουν σε κάθε νέο δίσκο τους.

Gas-narkopop: ιδιαίτερος, πολύ όμορφος αν είχε μια πιο μετριασμένη και ισορροπημένη διάρκεια θα ήταν ακόμα καλύτερος γιατί από ένα σημείο και μετά απλά επαναλαμβάνεται και κουράζει.

John Maus - Screen Memories: ωραίος ο μάγκας. Δεν κάνει και τπτ καινούριο σε σχέση με το παραλθόν του αλλά το κάνει ωραία. ακούγεται ωραία σε δρόμο επειδή το λέω εγώ.

Full Of Hell - Trumpeting Ecstasy: οχετός οι μάγκες. Με εξωφυλλάρα και κομμάτια για να σπάσεις το γραφείο με. Λιιιιιγο πιο ουσιαστικοί να’τανε θα μιλάγαμε για δισκάρα.

Tzusing - npnv: οκ, καλή προσπάθεια, αλλά περισσότερη ποικιλία στο mood θα βοηθούσε παραπάνω να μπω κι εγω μέσα στο τριπάκι του.

Melanie De Biasio - Lilies: αγαπημένη. Ζορίστηκα αλλά τελικά την έβγαλα έξω από την εικοσάδα.

Sote- Sacred Horror In Design: ωραίος δίσκος και ιδιαίτερος. Απλά παθαίνει ότι και πολλοί άλλοι του σιναφιού του. Έχει την μαγιά, έχει την διάθεση αλλά σε τελική ανάλυση και εκτέλεση χάνει αρκετούς πόντους καθώς δεν κάνει deliver ακριβώς σε κάποιο στόχο. Όπως και να έχει είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άκουσμα

Leprous - malina: παρόλο που γίνανε ποπ, έχουν μέσα τραγουδάρες και μουσικάρες.οποτε γιατί να γκρινιάζουμε ντα για τα ομορφόπαιδα?

Angles 9- Disappeared Behind the Sun: το προηγούμενο μου άρεσε περισσότερο. Παρόμοιος ήχος και εδώ. Big band πνευστών με μπόλικη ψυχεδέλεια και στριγκλιές.

Colin Stetson- All This I Do For Glory: ωραίος. σκοτεινός με έναν υποχθόνιο τρόπο. μπορεί να μην έπιασε κορυφή αλλά όπως και να το κάνουμε είναι μεγάλος δίσκος από έναν μεγάλο καλλιτέχνη.

Kelly Lee Owens – kelly lee owens: κλαμπίδη συναισθηματικά φορτισμένο και πιο έξυπνο από τις βαρετές μπιτάτες παπάρες. Το πάμε? Ναι το πάμε!

Ex Eye – ex eye: αχταρμάς με κράχτες μουσικούς που καταπίνουν ναρκωτικά και ψυχεδελιάζονται. Έχει τις στιγμές του μέσα που σε απογειώνει.και αυτός έχασε 20άδα για λίγο.

Oxbow – thin black duke: παλαίμαχοι αγαπημένοι στην κοσμάρα τους και στις αρχιδάρες τους συνεχίζουν να ωριμάζουν και να γαμάνε όπως πάντα πολύ. Για ιδιαίτερα γούστα.

Saagara - 2: ειμαι sucker για Zimpel. Πέρα όμως από αυτό και εδώ άλλη μια φορά τα σπάει. Ethnic electronic ευκολο τζαζ για το ποπολο που με λίγη τύχη remix-άρετε και παίζετε και σε κλάμπιδι άμα λάχει να ‘ούμ. απίθανος

The Necks - unfold: στρυφνός και μπαρουτοκαπνισμένος αλλά τελικά δεν κατάφερε να ανέβει σε καλύτερες θέσεις.

Arca - arca: Άνετα θα πήγαινε 20άδα. Ο καλύτερος του μέχρι τώρα. Από τους μουσικούς που πάνε τα πράγματα μπροστά εκεί έξω και αξίζει ακόμα και το τελευταίο καλό λόγο που λέγεται για πάρτι του.

Zola Jesus - okovi: δεν είχα ασχοληθεί και ποτέ παρά πολύ αλλά εδώ η κυρία την βλέπει λίγο πιο γκοθού και εμένα μου ακούγεται μια χαρά και μου αρέσει η κοπελίά. ΠΟΠ electro goth για στιγμές χαλάρωσης.

Wolf Eyes - undertow: ισορροπημένοι και ελεγχόμενοι σε σχέση με το παρελθόν , τούτος ο δίσκος είναι πολύ καλός.

Agusa - agusa: prog για το λαό. Πιασάρικο, βρωμάει 70s , εύκολο και ωραίο από μια μουσική που γουστάρει πολύ ο έλληνας.

Eabs - Repetitions (Letters to Krzysztof Komeda): μοντέρνα τζαζ για εκείνους που δεν ακούν τζαζ. Προσεγμένο, με όμορφες στιγμές, θέτει βάσεις για το μέλλον.

Oiseaux Tempete- AL  - AN: όχι το καλύτερο τους αλλά και πάλι είναι ένας καλός δίσκος. συνεχίζουν την μοναχική πορεία τους σε ποιοτικές δουλειές και δυστυχώς δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους.

Big Blood- the daughters union: πως το καταφέρνουν αυτοί και βγάζουν ένα κάρο δίσκους και είναι όλοι τους καλοί μου λες? Το βάζεις με την πεποίθηση ότι θα ακούσεις άλλη μια φορά τα ίδια και αυτοί κάθε φορά σε εκπλήσσουν ευχάριστα. απίθανη μπάντα που τραβάει και αυτή την δική της μοναχική πορεία για τους λίγους εκλεκτούς .

Pigsx7 – feed the rats: ελα, εδώ, το θέλαμε καλύτερο. Έχει όλα τα φόντα αλλά τελικά δεν καταφέρνει να ξεχωρίζει. Το επόμενο θα είναι ακόμα καλύτερο να το δεις…

Onom Agemo and The Disco Jumpers - Liquid Love: uptempo party music για ιντελεκτουέλ πάρτι με ψαγμένους τύπους. Ο δίσκος γαμει, γκρουβάρει ανέλεητα και ενδείκνυται για πολλές ακροάσεις. Ούτε αυτούς τους ξέρει η μάνα τους δυστυχώς.

Wuja Bin Bin- The best planet ever : αχχχ. Αυτός ο δίσκος. θα μπορούσε να είναι ο δίσκος της χρονιάς από τα λίγα δείγματα που έχω ακούσει, αλλά επειδή δεν μπόρεσα να τον βρω πουθενά!!! Τελικά έμεινε εκεί. Αυτοί οι Γιάπωνες δεν μπορούν να βάλουν ένα γαμημένο λινκ να ακούσει ο κοσμάκης την μουσικάρα τους? δλδ έλεος που ζούμε? τι ζούμε? να μην μπορείς να βρεις την μουσική που θες να ακούσεις. Εκεί φτάσαμε.

Casual Nun- psychometric testing by: στονεροψυχεδέλεια ελαφρώς obscureκαι ωραία. Όχι όμως και να τρελαθείς κιολας ντα..

Gnoomes - Tschak:πειραματική ποπ του μέλλοντος. έτσι μου ακούγεται. Και ενώ έχει μέσα κάτι τεράστιες στιγμές έχει δα και πολλές άνισες που το κρατάνε εδώ που είναι.

Vargdod- Brutal Disciplin: δισκάρα και δαύτη που τελικά δεν χώρεσε στα 20. Παγωμένη τέκνο για κορο ή ποτάκι.

Phase Fatale -Redeemer: δισκάρα και δαύτη που τελικά δεν χώρεσε στα 20. Παγωμένη τέκνο για κορο ή ποτάκι ή ναρκωτικούλια.

Group Doueh & Cheveu - Dakhla Sahara Session: απίθανος δίσκος. Τον άκουσα πολύ το καλοκαίρι που τρέχανε τα ζουμνιά οι ιδρώτες από παντού. δυνατά και στα ριπίτ. Ροκ της ερήμου.

Big Brave – Ardor:  Στο τσακ έχασε και αυτό την 20άδα.Πολύ καλός δίσκος, ναι μεν ίδιος με το Au de la το προηγούμενο τους αλλά και πάλι πολύ σωστή συνταγή έχουν βρει οι μάγκες.

Block-o-vision

Μόλις τώρα κατάλαβα οτι ειναι 21/11 και εγώ δεν εχω προλάβει να κάνω πλοκοβίζον.Δεν εχω προλάβει να κανω λίστα για να μπορέσω να σβήσω μέσα απο αυτή τη λίστα εκείνα που δεν θα μπουν στην λιστα, την άλληνε. Χαος.
Μουσική εχω ακούσει μπόλικη δεν μπορώ να πω.χρόνο να την ταξινομήσω δεν βλέπω να βρίσκω. Αλλά αυτό δεν αφορά κανένανε.σχεδόν ούτε εμένανε οπως αποδεικνύεται. Αλλά η καρδγιά έχει ηδη ταξινομήσει απο μόνη της τα καλά και τα κακά αγαπητέ. Διότι δουλεύουμε με το συναίσθημα και οχι με την λογική. Αν δουλέυαμε με την λογική έπρεπε να ειχαμε πάει στον διάολο εδώ και καιρό. Και μπορεί να μην έχω σκεφτεί καθόλου τι θα μπεί στην 20άδα αλλά με ένα γρήγορο browsing θυμήθηκα ένα κάρο ΠΑΠΑΡΕΣ που βγήκανε φέτος.και σίγουρα αν μελετούσα παραπάνω θα έβρισκα πολλές ακόμα απλά και μονο αυτές μου φτάνουν.ορίστε δα εμπεριστατωμένη κριτική και τα τοιάυτα:
-ΦΟΡΤΕΤ : καλά μιλάμε για μεγάλη ΦΛΟΠΑ.Που ντάξει δλδ το αγόρι οτι θέλει ας κάνει αλλά έπειτα απο την εισαγωγή του δευτερου τραγουδιού όλοι ξέραμε οτι αυτός ο δίσκος ειναι μια παπαρα και μισή.δλδ μιαμιση.
-KING gizzard & τα συμπαρομαρτούντα: Δεν λέω.ωραία μπάντα.και αξίζει.και ντάξει μου αρέσει.αλλά λίγο έλεος με την συνεχόμενη δισκογραφία σαν να μην υπάρχει άυριο! οτι τι ρε μόρτηδες, οτι εσείς στροφάρετε και βγάζετε μουσική απο την μασχάλη ενώ ολοι οι υπόλοιποι που βγάζουν κάθε 2 χρόνια ειναι ΒΛΑΚΕΣ? τόσο έμπνευση? γράφουμε 10 κομμάτια σε κάθε δίσκο για να αξίζουν τα 2 κάθε φορά?τεσπά καλά να ειναι τα παιδιά αλλά με κουράζει ολή αυτή η εμμονή με τις ατελείωτες κυκλοφορίες και ξέσπασα
-qotsa : ΦΕΛΩΡΟΚ ΓΙΑ ντεκαβλέ τύπους που ροκάρουν. τι κι αν ειναι ραδιοφωνικό, τι κι αν ακούγεται εύκολα, τι κι αν ειναι πιασάρικο τι και αν ειναι ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΝΤΙΠΑΘΗΣ ο ΓΙΔΟΒΛΑΧΟΣ ο ΞΑΝΘΟΣ Ο τραγουδιάρης  .χεστηκα .το βαριέμαι θανατηφόρα.
-paradise lost: οτι τώρα δλδ βγάλανε δισκάρα?επειδή τι?επειδή γκαρίζει ο άλλος ο καψερός στα γεράματα σαν να του πατάνε τα αρχίδια με ποδήλατο?και οτι τι?οτι αυτός ειναι ο δίσκος που επιστρεφει η μπάντα στις σκληράδες? Παπαρες.ειναι φλατ, προβλεπόμενος και λίγο σκληρή μουσική να εχεις ακούσει ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΟΝΑΝΕ. οταν η μπάντα έβγαζε τις ΔΙΣΚΑΡΕΣ που ηταν πειραματικές για τα γούστα σας δεν τα λέγατε αυτά εε?Τον έβγαλε και το decibel δισκο της χρονιάς μη χεσω.
-τσιγάρα μετα το σεξ : καλά τώρα αλήθεια?λες την μπάντα σου έτσι και θες να σε πα΄ρουμε στα σοβαρα? και νταξ.τον ακουσα το δίσκο και κόντεψα να σβήσω το τσιγάρο πάνω μου -μετά το σεξ πάντα- για να ξυπνήσω. τι φελωριές ειναι αυτές και γιατι?
-ulver: τους εθαψα, τους τα έψαλα, ηρέμησα αλλά και πάλι ρε λεβέντες ο δίσκος ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ τπτ!εχει τα συμπαθητικά του και γενικότερα ρέει. Αλλά εμείς δεν θέλουμε να ρέει.θέλουμε να γδέρνει! και οχι ρε τρόμπες δεν θέλετε να γίνετε ποπ idol στα 50σας και να παιζετε synth λαλαλα.πως να γινει δλδ.μην τα ισοπεδώνεις όλα στο βωμό του πειραματισμού και του γενικού αυνανισμού που σας δέρνει σαν μπάντα 10 χρόνια τωρα..μποοοο
protomartyr: ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατι αρέσουν σε όλους δαύτοι??!εχω προσπαθήσει αλλά ακούγονται ελάχιστα λιγότερο βαρετοί απο το να καθαρίζεις πατάτες. τους ειχα δει και λαιβ μια φορά με εκείνο τον μπέκρα τον τραγουδιάρη που μοιάζει σαν δικηγόρος παιδεραστής.τελείως ατάλαντοι οι λεβέντες μου φάνηκαν. καλά κάνετε και γουστάρετε αλλά εμένα μου φαίνονται ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ
και επειδή έτσι.πάτα play στην τραγουδάρα πάνω και μπες στην κλήρωση για έναν αποχυμωτη!
θα ξανάρθω παραμονές πλοκοβιζον

Ανασκόπηση 6μήνου: Υπάρχει χειρότερα πράμα από το ζεστό καρπούζι?

Ο πρόλογος υπάρχει συνήθως για να προετοιμάζει τον αναγνώστη. Βέβαια κάποιοι γράφουν για ότι άσχετη παπάρα τους έρχεται στο μυαλό μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν ότι αργότερα θα αλλάξουν παράγραφο και θα το συνδέσουν καλά με το γενικό θέμα. Τους μαλάκες… Καλά κάνουν, εγώ μαζί τους. Και κάπου εδώ να προσθέσω κάποια πράγματα που με απασχολούν στην παρούσα φάση της ζωής μου γιατί δικό μου είναι το πλοκ ότι θέλω το κάνω: στεναχωριέμαι με τα πολλά υποσχόμενα καρπούζα που όταν τα ανοίγεις σπίτι είναι μάπα/τρώω έναν ανανα στην καθισιά μου και είμαι ήδη στα 14 κιλά φαγωμένα κεράσια αυτή τη σεζόν/βαριέμαι τις πολλές συναυλίες αλλά γουστάρω φεστιβάλ/δαγκώνω το παγωτό και σπάνια το γλείφω/βλέπω ταινίες αλλά δεν βλέπω σειρές και μου έχουν γίνει τα αρχίδια πλανήτες με όλους εσάς που βλέπετε σειρές αντί να βλέπετε αγνό παρθένο κινηματογράφο/τσεκάρω τις κάμπινκ σκηνές στην αποθήκη για 2-3 εγχώρια υπαίθρια καλοκαιρινά φεστιβάλ/ χρειάζομαι ένα λαδάκονο από την κρήτη για να ακονίζω τα μαχαίρια της κουζίνας/στους  τρείς δίσκους που ακούω μου αρέσει ο ένας/εκνευρίζομαι με τις τιμές χονδρικής των βινυλίων που έχουν φτάσει στο διάολο. 

Και για να μην συνεχίσω, ακολουθούν 53 δίσκοι που ξεχώρισαν από την μέχρι τώρα εσοδεία. Κάποιοι είναι απίθανοι, κάποιοι απλά καλοί, κάποιοι απλά απολαυστικοί, όπως και να’χει ξεχωρίζουν από άλλους τόσους που άκουσα μέχρι τώρα. Κάποιοι θα φτάσουν μέχρι το τέλος της χρονιάς αλλά μέχρι τότε έχουμε ακόμα δρόμο.

Υγ: το μπάτζετ χρόνου δεν έφτανε να βάλουμε και εικόνες για 53 δίσκους….Απλά, δωρικά, απέριττα , βάλε φαντασία.

1.       Wolf Eyes - Undertow: Κι όμως το γαμήδι είναι καλό και κουμπώνει ακόμα καλύτερα μαζί με το EP.Θέλει ακουστικά, σάλιο και υπομονή.

2.       Thundercat - Drunk : Νταξ.. συμπαθητικό είναι, αλλά δεν το ακούω σχεδόν ποτέ γιατί βαριέμαι να αλλάζω τα 10" κάθε λίγο και λιγάκι. Πού'σαι ρε CD που πατάγαμε και ριπιτ αμα λάχει και έπαιζες μέχρι το επόμενο βράδυ? 

3.       Orchestra_Baobab-Tribute_to_Ndiouga_Dieng : αν ήξερα να χορεύω θα χόρευα, τώρα που δεν ξέρω απλά τους ακούω και βλέπω τους άλλους να χορεύουν μαζί τους. Τυπικά καλός δίσκος.

4.       Drew McDowall ‎- Unnatural Channel : έχει τις στιγμές του, ένας κατά γενική ανάλυση καλός δίσκος. σε σπρώχνει στο βάθος της αβύσσου μέσα στο νταλα καλοκαίρι και σου αρέσει κιόλας.

5.       Christian Scott - Ruler Rebel: Φουτουριστική Jazz από τον σούπερ ταλαντούχο Scott. Τον ήθελα καλύτερο, αλλά θα μου πεις και οι Cavaliers ήθελαν τον τίτλο αλλά πήραν ένα ωραιότατο χιουμιλιέσιον. αλλά βγάζει και δεύτερο δίσκο που ακόμα δεν έχω ακούσει και μάλλον και τρίτο και γενικότερα πολύ έμπνευση ρε παιδάκι μου. Ταλεντάρα απο τσι λίγες

6.       Roll the Dice - Born to Ruin :Πολύ τους πάω αυτούς τους μόρτηδες. Σεμνά και ταπεινά βγάζουν δισκάρες που κανείς δεν παίρνει χαμπάρι και δεν ασχολείται. Μακράν το χειρότερο εξώφυλλο για ένα δίσκο που αξίζει πολλά. Θύμισε το μου αλλά το επόμενο τους που θα αγκαλιάσουν τον ρυθμό ακόμα καλύτερα τότε θα πάρει κεφάλια.

7.       Verneri Pohjola - Pekka : Πιο uptempo και γκαζωμένος σε σχέση με το ευαίσθητο και ντελικάτο bullhorn. όπως και να'΄χει είναι ένας όμορφος τσασ δίσκος που θυμίζει παλιάς κοπής τσασ και σε όποιονε αρέσει.

8.       Yazz Ahmed - La Saboteuse : εσύ αγάπη μου ήθελα να μου αρέσεις αλλά ενώ τα κάνεις όλα τέλεια δεν έχεις την αλητεία που χρειάζεται αγαπητή και το ξέρεις τι γουρούνια είμαστε εμείς οι άντρε, θέλουμε και κορίτσι από σπίτι αλλά τηνε θέλουμε και τσαχπίνα ε και λίγο βρωμνιάρα. είμαστε αλήτες, σκατάδες και γουρούνια.

9.       Tinariwen -Elwan : παλιοί γνώριμοι και αγαπητοί. Τον έχουν βρει το δρόμο τους καιρό τώρα και εμείς απλά γουστάρουμε μαζί τους κάθε φορά.

10.   10 000 Russos -Distress Distress : Στην αρχή είπα νταξ, καλοί, πάνω κάτω σαν το προηγούμενο. Μετά όμως το άκουσα κάνα 15άρι φορές συνέχεια και ανέβηκε μισό αστεράκι ακόμα. Δεν είναι ότι δάκρυσα από συγκίνηση αλλά για καλοκαιρινές ραστώνες είναι το καλύτερο άκουσμα.

11.   Eivind Opsvik-Overseas V : και εσύ ήθελα να μου αρέσεις αγορίνα μου αλλά με κούρασες λίγο με όλη αυτή τη τεράστια πληροφορία που μου πετάς σε κάθε κομμάτι. Θα βγούμε όμως για μπύρες και θα τα προσπαθήσουμε να τα βρούμε νταψει μου?

12.   Various Artists-Spiritual Jazz 7 : ΣΥΛΛΟΓΑΡΑ. τεράστιος δίσκος με τεράστια κομμάτια. και φαντάσου ότι για να ακούσω εγώ συλλογή πρέπει να με αναγκάσεις με μαχαίρι ή με κανόνι. Όλη η σειρά είναι απίθανη αλλά εδώ με χτύπησε εκεί που γουστάρω πολύ. Ανατολή!

13.   Gas – Narkopop: περίεργο πράμα τούτο. Υπό ένα πρίσμα είναι μεγάλος δίσκος, υπό ένα άλλο παραμένει μεγάλος αλλά πολύ επαναλαμβανόμενος και αχρείαστα τόσο μεγάλος σε διάρκεια. Mixed feelings.

14.   Blanck mass – world eater: δισκάρα. Τονε έχω λιώσει από την αρχή της χρονιάς και θα είναι μέσα στα καλύτερα φορ σουρ.

15.   Exquirla – para quienes aun viven: ιδιαίτερο πράμα δαύτοι και πολύ τους κάνω κέφι. Δεν σχίζω δα και το βρακί μου όπως κάνουν οι περισσότεροι που γράφουν τεμενάδες, αλλά είναι από τα πολύ καλά δισκάκια της μέχρι τώρα χρονιάς και έχουν δικό τους χαρακτήρα. Μάλιστα σκέφτομαι να πουλήσω και το μισό μου σπίτι για να μπορέσω να αγοράσω το βινύλιο τους.

16.   Angles 9 – disappeared behind the sun: γνώριμοι και δαύτοι. Ολόκληρη ορχήστρα με πνευστά που είναι ικανά να σου ξετινάξουν τα ηχεία από τον όγκο. Ισορροπούν καλά ανάμεσα στο χάσιμο και την μελωδία. Τα έχουμε ξανακούσει μεν σε προηγούμενους δίσκους αλλά και τι πειράζει ε? Και πριζόλα έχεις ξαναφάει αλλά σου κάνει ΝΑ τώρα για μια.

17.   Colin Stetson – all this I do for glory : παρόμοιο το κλίμα , τα κομμάτια σε παρόμοιο ύφος. Χωρίς αυτό να κόβει το γεγονός ότι είναι ένας πολύ στιβαρός δίσκος και ίσως ένα τι πιο σκατόψυχος, πράγμα που του δίνει άνετα μισό ακόμα αστεράκι για αυτό του το χαρακτηριστικό.

18.   Saagara – 2: αγάπη για Waclaw zimpel που εδώ την βρίσκει με ανατολίτική ethnic τσασ. Πιο εύκολα τα πράματα εδώ...σκέψου ότι με λίγο φαντασία, καλά ναρκωτικά και με ένα έξυπνο ρεμιξ μπορεί να βγάλει βάρδια ο dj στη Σαντουρίνι-το νησί ξεσηκώνοντας απλά 4 μέτρα από κάποιο κομμάτι.

19.   Arca – arca: τον πιάνω τον λεβέντη αλλά υπάρχουν και φορές που δεν...το ότι είναι ο καλύτερος του δεν το συζητάμε, το ότι πρέπει να με κερδίσει λίγο παραπάνω όμως ούτε αυτό το συζητάμε. Και όλα αυτά τα βιτσιόζικα δεν έχω πρόβλημα βρε αδερφέ αλλά δεν είναι το καπ οφ τι μου.

20.   The necks – unfold : ψυχεδέλεια, ναρκωτικά, σύννεφα, καπνός, έχουμε γάλα για καπουτσίνο?, τα φιστίκια πήραν υγρασία και χάλασαν, μοντέρνα τσασ, μεγάλα κομμάτια, κάψιμο εγκεφάλου. Είναι αυτός ένας μεγάλος δίσκος? κάτσε να κάνω άκρη την ψυχεδέλεια για να σου πω.

21.   Idles – brutalism: ΔΙΣΚΑΡΑ. σωστό άμυαλο πανκ για σένα και για μένα. Έχω γράψει και σοβαρή κριτική στο μαγικό κόζμο του ιντερνετς αλλά δεν δίνω λινκ γιατί έτσι γουστάρω.

22.   Full of hell – trumpeting ecstasy: εξωφυλλάρα αλλά τα ήθελα τα παιδιά λίγο πιο ουσιαστικούς. Θα μου πεις τώρα σε 2λεπτα κομμάτια grind πως διάολο το καταφέρνουμε αυτό. Τους προτιμώ στα split τους με άλλους βρωμνιάρηδες που είναι ακομα πιο χασιματικοί

23.   Bing & Ruth – No home of the mind: χαμηλών τόνων δισκάρα ambient για αυτούς που δεν ακούν ambient. Οργανικό, μελωδικό και ευαίσθητο είναι το soundtrack του φθινόπωρου. Του λείπει το κατιτί που θα το εκτοξεύσει αλλά και μέχρι εκεί είναι σούπερ.

24.   Unleash the archers – apex: ΧΑ! επικό power true μεταλ που ενώ είναι γραφικό όσο οι τρίχες στην μασχάλη μου άλλο τόσο είναι και πορωτικό με κομμάτια δυναμίτες. Διότι κύριοι έχουμε και ένα παρελθόν να δικαιολογήσουμε.. τι είμεθα.. τίποτα λάκηδες? *χτυπάει το σπαθί στην ασπίδα του φωνάζοντας ΝΤΟΥΥΥΥ*

25.   Mutoid man –war moans: Αγάπη για cave in και brodsky. Απλά τραγουδάκια, μελωδικά, σκληρά, γρήγορα και προπαντός ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΑ. Σε μια εποχή που το μέταλ έχει πάει για ψάρεμα εδώ τα αλάνια κάνουν προκοπές.

26.   Wiegedood – de doden hebben het goed II: black metal από το βορρά έτσι όπως πρέπει και χρειάζεται τη σήμερον ημέρα. Προοδευτικοί, ξέρουν από καλό ελαιόλαδο και έχουν βγάλει δισκάρα ε. Ακόμα και λάκηδες θα γουστάρουν που τηνε ψάχνουν. Από την αγαπημένη Consouling Records.

27.   Bargou 08 – targ: το περίμενα καλύτερο ή πιο σωστά το ήθελα να είναι καλύτερο. Μέχρις ένα σημείο είναι ένας καλός δίσκος , μετά απλά επαναλαμβάνεται και γίνεται ένας συμπαθητικός. Για ιδιαίτερα γούστα που τηνε βρίσκουν με ξενόγλωσσα/αφρικάνικα.

28.   Emel Mathlouthi – ensen: Κοπελιά μου αυτός εδώ είναι ένας μεγάλος δίσκος που έβγαλες ε! Ξενόγλωσση σκεπτόμενη, μοντέρνα, ελαφρώς σκοτεινή ΠΟΠ για αυτούς που ακούν ΠΟΠ και βγάζουν φλύκταινες. Με πανέξυπνα σημεία και συνθέσεις που δεν χορταίνεις να ακούς.

29.   Ćwiczenia repetytywne – Krolestwo: Δισκάρα και αυτό εδώ. Θυμίζει Ζβανς είναι τραχύ και άγριο. Είναι ένα ήδη ξεχασμένο διαμαντάκι που ακούγεται δυνατά και αν γουστάρεις σκληρότητες, περιπέτχεια και βρωμνιές τότε άκου το γιατί πάει σούμπιτο για 20άδα.

30.   Shackleton & Vengeance Tenfold - Sferic Ghost Transmits: κααααλά...εδώ μιλάμε για ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ μέχρι τώρα. ακόμα και κομήτης να πέσει και κάτι να αλλάξει, θα παραμείνει ψηλά στην κατάταξη. Και για αυτό έχω γράψει σοβαρότατο ριβιού στο μαγικό κόζμο του ιντερνετς αλλά ούτε για αυτό δίνω λινκ. Γιατί έτσι γουστάρω. Τέτχοιος είμαι.

31.   Sinkane – life & livin’it: ο πιο feelgood δίσκος της χρονιάς. Ξεχειλίζει από ταλέντο καλό musianship και τραγουδάρες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς?

32.   Pigsx7 – feed the rats: Το περίμενα πως και πως αλλά πέρα από τον αρχικό ντόρο τελικά πολύς θόρυβος για πολύ μέτρια αποτελέσματα. Αν το βρουν όμως στο μέλλον θα ξεσκίσουν και εμείς θα είμαστε εκεί για αυτούς.

33.   Gnoomes-Tschak! :Είναι πολλά τα ναρκωτικά Άρη και εδώ. Θα μου πεις τι περιμένεις από δίσκο της Rocket. Θα σου πω έλα ντε. Και θα συνεννοηθούμε. Αν και σε συνολική αποτίμηση χάνει ελαφρώς , έχει μέσα κάποια κομμάτια που μου έχουν ξετινάξει το κεφάλι. Και σε αυτούς ποντάρουμε για μεγάλα καψίματα στο μέλλον. Σύγχρονη ΠΟΠ για τους μόρτηδες που είναι 20 χρόνωνε τώρα.

34.   king woman -Created in the Image of Suffering: κοίτα, το EP πολύ το γούσταρα. Τώρα τούτο το δισκάκι δεν με χάλασε αλλά το περίμενα αρκετά καλύτερο. Θα δώσω ακόμα μερικές και ίσως με κερδίσει περισσότερο καθώς όπως είπαμε το μέταλ έχει πάει για ψάρεμα και μας λείπει.

35.   Emptyset – borders : Δισκάρα και αυτό. Δεν ξέρω πως να το πω. Πειραματικό Τεκνο? Πειραματικό ρυθμικό θόρυβο? Ειναι πολλά τα ναρκωτικά Αρη? Οπως και να'χει είναι σωστά σκοτάδια για βρωμνιάρηδες. Βγήκε στην αρχή της χρονιάς και αξίζει πολλά.

36.   Oiseaux Tempête -AL​-​'AN !  (And Your Night Is Your Shadow - A Fairy​-​Tale Piece of Land to Make Our Dreams) : πάνε και βγάζουν κάτι ονόματα για να παιδεύουν τον κοζμάκη. Χάθηκε ο κόσμος να πεις την μπάντα σου κάτι απλό. Ανάλογα με τι παίζεις, όπως εδώ ας πούμε: πειραματίλα με κουλτούρα και σκοτάδια? ε..πες το  ΣΕΛΗΝΗ. ή πεστο ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ή πεστο ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...ε? Παρόλα αυτά οι αποπάνω με το όνομα που δεν μπορώ να προφέρω ξανακάνουν μουσικάρα και δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους βλακωδώς!

37.   Vargdöd – brutal disciplin: ΔΙΣΚΑΡΑ και αυτή. Μοιάζουν με emptyset αλλά είναι περισσότερο κοντά στο τέκνο, σκατόψυχοι, ψυχροί , ωμοί όπως ακριβώς πρέπει έχουν και αυτοί κερδίσει μια θέση στην καρδγιά μας.

38.   Dale Cooper Quartet & the Dictaphones - Astrild Astrild : Μόλις το έμαθα έκανα τσίσα απο χαρά. Και ίσως ολη αυτή η ανυπομονησία να είχε αντίστροφα αποτελέσματα.. γιατι έτσι πάει...περιμένεις τα καλύτερα και όταν σου έρχονται τα απλώς καλά τότε ξενερώνεις. είναι σαν το χάμπουργκερ που έχουν ξεχάσει να βάλουν μέσα πίκλες και εσύ κλαις αλμυρά δάκρυα πάνω απο τις πατάτες βρίζοντας χριστοπαναγίες. Περίπου έτσι. Ατμοσφαιράρα όπως πάντα, με σημεία που τραβάω τις τρίχες της μασχάλης μου. Αν ήταν ελάχιστα πιο ουσιώδεις και συμπυκνωμένοι  τότε θα μιλάγαμε για μια ακόμα μεγαλύτερη δισκάρα.

39.   Notilus – notilus : μοντέρνα τσαχπίνικη τσασ που συνδυάζει το ηλεκτρονικό στοιχείο, την μελωδία και το σκέρτσο. Πάρτο τώρα γιατί θα το ανακαλύψουν οι μαϊντανοί και μετά θα το ακούμε παντού. Πολύ έξυπνος δίσκος, στοχευμενος και καλοφτιαγμένος.

40.   Solstafir – berdreyminn: παγωμένα σκοτάδια μέσα στο ντάβανο?ΝΑΙ! μέσα. Και μπορεί να μην φτάνουν τα ύψη του προηγούμενου αλλά το πάνε από κοντά...πράβο στα βόρεια αγόρια που έχει πήξει η μούνα τους από το χιόνι και την κατάθλιψη και αυτό το βγάζουν παραέξω...

41.   Mario batkovic – Mario batkovic: ο colin stetson του ακορντεόν. Περίπου. Απίστευτος δίσκος. Αν σου αρέσει ο stetson τότε θα σου αρέσει και τούτο το μπόι, που είναι ελαφρώς πιο μελωδικό, ευαίσθητο και όχι τόσο σκοτεινό . Ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου που είχα την ευκαιρία, να τονε δώ μέσα σε μια τεράστια εκκλησία αλλά τον έκλασα εν γνώσει μου για κάποιους άλλους που δεν θυμάμαι τώρα.

42.   Sonic jesus – grace: Ναι ρε μόρτηδες. Αυτό είναι! εμπορικό fuzz rock με μελωδίες και ρεφραίν σαν να ακούς πετυχημένη 80ίλα! δεν το περίμενα να μου αρέσει τόσο αλλά μου άρεσε. Και το έχω λιώσει από τότε. Αρέσει πολύ και στο αμάξι μου και μου το ζητάει να το ακούει όταν το πηγαίνω βόλτα.

43.   Gold – optimist: δεν είναι σαν την δισκάρα no image αλλά στέκεται πολύ καλά. πως το καταφέρνουν τα αλάνια και έχουν κάτι μελωδίες που κολλάνε σαν τσίχλα στο μυαλό μου λες? Κατά τα άλλα δεν ξερω πως λέγεται αυτό...fuzz rock?post-punk τύποις?κάπως αλλιώς? χέστε με ντε  με τις ταμπέλες?

44.   Ian William craig  - slow vessels: εε νταξει..ένα unplugged EP από την περσινή δισκάρα του. Και ήταν τόσο δισκάρα που ακόμα και αυτά τα τραγούδια είναι τα γαμήδια πολύ καλά ακόμα και έτσι που είναι σε ύφος "ξέχνα ρε Μπίλυ την Φανή" -οσο και να το θέλεις πχια-δεν πρόκειται να ξαναρθεί-Μπίλυ- η κουφάλα η Φανή. Γιατί αυτά κάνουν οι γυναίκες και πληγώνουν τους άντρε.

45.   Richard Dawson -Peasant: τι παθαίνουν όλοι και το γυρνάνε σε πιο ΠΟΠ μου λες? Μέχρι και ο μπέκρας ο dawson τα στρογγύλεψε όλα και βγαίνει παραέξω σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Παρόλα αυτά είναι ο γαμιόλης πολύ καλός και το δισκάκι του επίσης. Μέχρι και αυτή η στροφή του πάει. Πολύ ωραίος δίσκος.

46.   Actress -AZD: χμ...κάτι δεν πιάνω εδώ ε? Δεν είναι ότι είναι κακός δίσκος, είναι ότι εγώ δεν μπαίνω εύκολα στο κατόπι του...Θα δώσω κι άλλες αυτιές αλλά δεν νομίζω να αλλάξουν και πολλά.

47.   Pharmakon Contact: ντάξει κοπελιά το έκανες καλά στην πρώτη, άντε και στη δεύτερη αλλά τώρα στη τρίτη φορά πρέπει να κάνεις και κάτι ακόμα εε. Γιατί μπορείς και αν το κάνεις σωστά θα μας πάρεις και τα σώβρακα.

48.   Jlin-Black Origami: υπάρχουν φορές που το ακούω και λέω ΨΨΨΨ αλλά μετά κάτι γίνεται και το χάνω και μέχρι να ξαναπω ΨΨΨΨ έχουν περάσει κάποια τραγούδια και μετά δεν ξαναλέω ΨΨΨΨ μέχρι να τελειώσει. Δεν ξέρω ποιος φταίει...

49.   Forest Swords-Compassion: σταθερή πχοιότητα, ωραία κομμάτια και ο δίσκος τσουλάει καλά. Φτάνει όμως αυτό? χμ...σίγουρα για κάποιες φορές ναι...αλλά μετά από λίγο θες να πάς παρακάτω. Αυτός έπρεπε είχε βγει πριν κάποια χρόνια και τώρα να έβγαινε ο διαφορετικός , τρίτος του δίσκος. έτσι έπρεπε αλλά δεν με ρώτησε εμένα ποτέ κανείς και τώρα πάρτο.

50.   Algiers-The Underside of Power : ΝΑΙ.ποτέ δεν μπορώ να εξηγήσω τι παίζουν οι ALgiers αλλά οι γαμιόληδες είναι ταλαντούχοι και τώρα μου φαίνεται αρχίζουν να το συνειδητοποιούν. Αυτή για μένα είναι σωστή μαζική μουσική για να χορεύουν οι άλλοι κι εγώ να κοιτάω.

51.   Ryuichi Sakamoto-async  : καιρό είχα να ακούσω τέτοια πράματα και συγκεκριμένα σακαμότο. Δεν απογοητεύει αλλά τον ήθελα λίγο πιο τσαχπίνη...όχι πως ήτανε ποτέ αλλά ίσως να έχει έρθει η ώρα..

52.   Ex Eye: αμαν αμαν!colin stetson βλεπεις, liturgy, secret chiefs , relapse records όλα τα απαραίτητα συστατικά για ένα μεγάλο δίσκο. Θυμίζουν ZU όταν αυτοί έπαιρναν ναρκωτικά που τους χάλαγαν και γενικότερα είναι ένας όμορφος αχταρμάς από άπειρα layers μουσικής και μη. Ακόμα το χωνεύω γιατί είναι πολύ καινούριο και δεν θέλω να βιάζομαι γιατί μετά αν τρώω γρήγορα φουσκώνει η κοιλιά μου και είμαι σαν να έχω φάει ολόκληρο καρπούζι. Το παθαίνουμε όλοι φαντάζομαι..

53.   songhoy blues -resistance : ωραιότατοι όπως και στο προηγούμενο. μουσική για να χορεύεις  σουρωμένος με μαγιό, λίγη επαφή με την πραγματικότητα και το χαμόγελο του ηλίθιου στο πρόσωπο σου.