8. Circle

8. Circle - Terminal 

Τι ειν'τούτο ρε λεβέντη : Το λοιπόν, με τους Circle ασχολήθηκα αν θυμάμαι καλά εκεί κοντά στο 2003. Ναι, δεκατέσσερα γαμημένα χρόνια πίσω!! Στην αρχή ασχολήθηκα τυχαία γιατί κάπως υπέπεσαν στην τότε μουσική μου αναζήτηση-σκάψιμο και σχεδόν ακαριαία τους λάτρεψα. Τους λάτρεψα ομως ε. Και μπήκα σε μια διαδικασία να προσπαθήσω να αγοράσω τους δίσκους τους. Τους γαμημένα άπειρους δίσκους τους. Στην Ελλάδα του 2004 μιλάμε έτσε. Που δεν έβρισκες τπτ πέρα απο τις γνωστές παπάρες και οταν το έβρισκες έδινες για ένα CD τέτοιου είδους 25 ευρώ. Θα μου πείς, για αυτό πήγαν όλα και όλοι στο διάολο, για αυτό και θα ξαναπάνε όλα στο διάολο τώρα και με τα βινύλια που τα πουλάνε 50 ευρώ οι προμηθευτές στους ταλαίπωρους δισκοπώλες. Τότε η διαφορά ήταν οτι οι ξεκωλιάρηδες ήταν πράγματι οι δισκοπώλες που έβγαζαν το κώλο τους, ενώ τώρα οι προμηθευτές που έχουν μυρίσει φρέσκο αίμα και δαγκώνουν.
Τέλοςπάντων, ξέφυγα.
Ευτυχώς για την ψυχική μου υγεία, την τσέπη μου και την δισκοθήκη μου την εξαετία του 2002-2008 το ebay πήρε φωτιά. Οι ταχυδρόμοι αν δεν περνούσαν μια μέρα απο την πόρτα μου με ρωτούσαν την επομένη τι συνέβει. Ebay την εποχή της πρώιμης ψηφιακής επέλασης που οι Αμερικλάνοι πέταγαν τα CD για 5 ψωροδολλάρια για να αγκαλιάσουν τα terabytes μουσικής που μπορούσαν να κατεβάσουν. Μιλάμε για παράδεισο. Δίσκοι σπάνιοι, δίσκοι δύσκολοι που εδώ οι φωστήρες μαγαζάτορες στα πουλούσαν για χρυσό, ενώ εγώ ο πονηρός με 8 ευρώ μαζί με μεταφορικά ήταν στην πόρτα μου. Οι ταχυδρόμοι έμπαιναν μέσα φωνάζοντας, "Πάλι δίσκους έφερα".
Τελοςπάντων , ξαναξέφυγα.
Circle λοιπόν τους λάτρεψα γιατι ήταν τελείως τρελαμένοι οι Φινλανδοί και ενώ πάντα με ιντρίγκαρε το γεγονός οτι δεν ήξερα τι θα ακούσω σε κάθε νέο δίσκο τους, πάντα τους προτιμούσα όταν ψυχεδελιαζόντουσαν ή έκαναν εκείνα τα σκοτεινά kraut-ροκικά λαβυρινθώδη αριστουγήματα. Οταν αποφάσιζαν να παίξουν μέτσαλ και ειδικά τότε που το έκαναν τελείως true-metsal δεν τους προτιμούσα. Οχι δα, πως με χαλούσαν κιολας απλά οταν αποφάσιζαν να το παίξουν Judas Priest τους βαριόμουν.
έκτοτε ποτέ δεν τους άφησα, εχω γεμίσει ένα ράφι με δαύτους και ακόμα μου λείπουν άπειρα δισκάκια τους, στην περίοδο αυτή δε, εχουν δώσει δίσκους να τραβάς τα μαλλιά σου.
Φέτος στην αρχή μόλις άκουσα το Terminal χαλάστηκα λίγο γιατι μου θύμισε (βλακωδώς) το tulikoira του 2005 (ένα απο τα κάποια χέβυ δισκάκια) και δεν ψήθηκα για χεβυ-μετσαλιές. Μετά όμως που του έδωσα την δέουσα προσοχή και τελικά άκουσα άλλη μια νέα δισκάρα απο την πάρτι τους. Με σωστή ισορροπία μεταξύ των μουσικών τους ταυτοτήτων τούτος ο δίσκος μου θύμισε το Raunio του 2001, έναν μνημειώδη δίσκο , ένα δίσκο dessert island περίπτωση. Και όσο περισσότερο τον άκουγα τόσο περισσότερο μου άρεσε. Τυπικός ήχος Circle, με κομματάρες και σωστή συνταγή. Το  Terminal αξίζει το γαμήδι, δεν ειναι δα οτι δεν το έχουμε ξανακούσει, αλλά ειναι ένα διασκεδαστικό -απολαυστικό δισκάκι. Η μπάντα ούτως η αλλως ειναι τεράστια. Να δω πότε θα τους δω σε ένα δικό τους live(τους έχασα στο εδω)να μαζεύω τα σάλια μου με σακουλίτσα απο το πάτωμα.

“τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι”: 
20. Trepaneringsritualen -Kainskult 
19. Królestwo - Ćwiczenia repetytywne 
18. Anwar Sadat -Ersatz Living 
17. BNNT - Multiverse 
16. Maryam Saleh, Maurice Louca & Tamer Abu Ghazaleh - Lekhfa 
15.Nadah El Shazly - Ahwar 
14. Emel Mathlouthi - Ensen 
13. Chelsea Wolfe - Hiss Spun 
12. Christian Scott - The Emancipation Procrastination 
11. Dale Cooper Quartet - Astrild Astrild 
10. Rafael Anton Irisarri - The Shameless Years
  9.Mario Batkovic - Mario Batkovic