Ανασκόπηση 6μήνου: Υπάρχει χειρότερα πράμα από το ζεστό καρπούζι?

Ο πρόλογος υπάρχει συνήθως για να προετοιμάζει τον αναγνώστη. Βέβαια κάποιοι γράφουν για ότι άσχετη παπάρα τους έρχεται στο μυαλό μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν ότι αργότερα θα αλλάξουν παράγραφο και θα το συνδέσουν καλά με το γενικό θέμα. Τους μαλάκες… Καλά κάνουν, εγώ μαζί τους. Και κάπου εδώ να προσθέσω κάποια πράγματα που με απασχολούν στην παρούσα φάση της ζωής μου γιατί δικό μου είναι το πλοκ ότι θέλω το κάνω: στεναχωριέμαι με τα πολλά υποσχόμενα καρπούζα που όταν τα ανοίγεις σπίτι είναι μάπα/τρώω έναν ανανα στην καθισιά μου και είμαι ήδη στα 14 κιλά φαγωμένα κεράσια αυτή τη σεζόν/βαριέμαι τις πολλές συναυλίες αλλά γουστάρω φεστιβάλ/δαγκώνω το παγωτό και σπάνια το γλείφω/βλέπω ταινίες αλλά δεν βλέπω σειρές και μου έχουν γίνει τα αρχίδια πλανήτες με όλους εσάς που βλέπετε σειρές αντί να βλέπετε αγνό παρθένο κινηματογράφο/τσεκάρω τις κάμπινκ σκηνές στην αποθήκη για 2-3 εγχώρια υπαίθρια καλοκαιρινά φεστιβάλ/ χρειάζομαι ένα λαδάκονο από την κρήτη για να ακονίζω τα μαχαίρια της κουζίνας/στους  τρείς δίσκους που ακούω μου αρέσει ο ένας/εκνευρίζομαι με τις τιμές χονδρικής των βινυλίων που έχουν φτάσει στο διάολο. 

Και για να μην συνεχίσω, ακολουθούν 53 δίσκοι που ξεχώρισαν από την μέχρι τώρα εσοδεία. Κάποιοι είναι απίθανοι, κάποιοι απλά καλοί, κάποιοι απλά απολαυστικοί, όπως και να’χει ξεχωρίζουν από άλλους τόσους που άκουσα μέχρι τώρα. Κάποιοι θα φτάσουν μέχρι το τέλος της χρονιάς αλλά μέχρι τότε έχουμε ακόμα δρόμο.

Υγ: το μπάτζετ χρόνου δεν έφτανε να βάλουμε και εικόνες για 53 δίσκους….Απλά, δωρικά, απέριττα , βάλε φαντασία.

1.       Wolf Eyes - Undertow: Κι όμως το γαμήδι είναι καλό και κουμπώνει ακόμα καλύτερα μαζί με το EP.Θέλει ακουστικά, σάλιο και υπομονή.

2.       Thundercat - Drunk : Νταξ.. συμπαθητικό είναι, αλλά δεν το ακούω σχεδόν ποτέ γιατί βαριέμαι να αλλάζω τα 10" κάθε λίγο και λιγάκι. Πού'σαι ρε CD που πατάγαμε και ριπιτ αμα λάχει και έπαιζες μέχρι το επόμενο βράδυ? 

3.       Orchestra_Baobab-Tribute_to_Ndiouga_Dieng : αν ήξερα να χορεύω θα χόρευα, τώρα που δεν ξέρω απλά τους ακούω και βλέπω τους άλλους να χορεύουν μαζί τους. Τυπικά καλός δίσκος.

4.       Drew McDowall ‎- Unnatural Channel : έχει τις στιγμές του, ένας κατά γενική ανάλυση καλός δίσκος. σε σπρώχνει στο βάθος της αβύσσου μέσα στο νταλα καλοκαίρι και σου αρέσει κιόλας.

5.       Christian Scott - Ruler Rebel: Φουτουριστική Jazz από τον σούπερ ταλαντούχο Scott. Τον ήθελα καλύτερο, αλλά θα μου πεις και οι Cavaliers ήθελαν τον τίτλο αλλά πήραν ένα ωραιότατο χιουμιλιέσιον. αλλά βγάζει και δεύτερο δίσκο που ακόμα δεν έχω ακούσει και μάλλον και τρίτο και γενικότερα πολύ έμπνευση ρε παιδάκι μου. Ταλεντάρα απο τσι λίγες

6.       Roll the Dice - Born to Ruin :Πολύ τους πάω αυτούς τους μόρτηδες. Σεμνά και ταπεινά βγάζουν δισκάρες που κανείς δεν παίρνει χαμπάρι και δεν ασχολείται. Μακράν το χειρότερο εξώφυλλο για ένα δίσκο που αξίζει πολλά. Θύμισε το μου αλλά το επόμενο τους που θα αγκαλιάσουν τον ρυθμό ακόμα καλύτερα τότε θα πάρει κεφάλια.

7.       Verneri Pohjola - Pekka : Πιο uptempo και γκαζωμένος σε σχέση με το ευαίσθητο και ντελικάτο bullhorn. όπως και να'΄χει είναι ένας όμορφος τσασ δίσκος που θυμίζει παλιάς κοπής τσασ και σε όποιονε αρέσει.

8.       Yazz Ahmed - La Saboteuse : εσύ αγάπη μου ήθελα να μου αρέσεις αλλά ενώ τα κάνεις όλα τέλεια δεν έχεις την αλητεία που χρειάζεται αγαπητή και το ξέρεις τι γουρούνια είμαστε εμείς οι άντρε, θέλουμε και κορίτσι από σπίτι αλλά τηνε θέλουμε και τσαχπίνα ε και λίγο βρωμνιάρα. είμαστε αλήτες, σκατάδες και γουρούνια.

9.       Tinariwen -Elwan : παλιοί γνώριμοι και αγαπητοί. Τον έχουν βρει το δρόμο τους καιρό τώρα και εμείς απλά γουστάρουμε μαζί τους κάθε φορά.

10.   10 000 Russos -Distress Distress : Στην αρχή είπα νταξ, καλοί, πάνω κάτω σαν το προηγούμενο. Μετά όμως το άκουσα κάνα 15άρι φορές συνέχεια και ανέβηκε μισό αστεράκι ακόμα. Δεν είναι ότι δάκρυσα από συγκίνηση αλλά για καλοκαιρινές ραστώνες είναι το καλύτερο άκουσμα.

11.   Eivind Opsvik-Overseas V : και εσύ ήθελα να μου αρέσεις αγορίνα μου αλλά με κούρασες λίγο με όλη αυτή τη τεράστια πληροφορία που μου πετάς σε κάθε κομμάτι. Θα βγούμε όμως για μπύρες και θα τα προσπαθήσουμε να τα βρούμε νταψει μου?

12.   Various Artists-Spiritual Jazz 7 : ΣΥΛΛΟΓΑΡΑ. τεράστιος δίσκος με τεράστια κομμάτια. και φαντάσου ότι για να ακούσω εγώ συλλογή πρέπει να με αναγκάσεις με μαχαίρι ή με κανόνι. Όλη η σειρά είναι απίθανη αλλά εδώ με χτύπησε εκεί που γουστάρω πολύ. Ανατολή!

13.   Gas – Narkopop: περίεργο πράμα τούτο. Υπό ένα πρίσμα είναι μεγάλος δίσκος, υπό ένα άλλο παραμένει μεγάλος αλλά πολύ επαναλαμβανόμενος και αχρείαστα τόσο μεγάλος σε διάρκεια. Mixed feelings.

14.   Blanck mass – world eater: δισκάρα. Τονε έχω λιώσει από την αρχή της χρονιάς και θα είναι μέσα στα καλύτερα φορ σουρ.

15.   Exquirla – para quienes aun viven: ιδιαίτερο πράμα δαύτοι και πολύ τους κάνω κέφι. Δεν σχίζω δα και το βρακί μου όπως κάνουν οι περισσότεροι που γράφουν τεμενάδες, αλλά είναι από τα πολύ καλά δισκάκια της μέχρι τώρα χρονιάς και έχουν δικό τους χαρακτήρα. Μάλιστα σκέφτομαι να πουλήσω και το μισό μου σπίτι για να μπορέσω να αγοράσω το βινύλιο τους.

16.   Angles 9 – disappeared behind the sun: γνώριμοι και δαύτοι. Ολόκληρη ορχήστρα με πνευστά που είναι ικανά να σου ξετινάξουν τα ηχεία από τον όγκο. Ισορροπούν καλά ανάμεσα στο χάσιμο και την μελωδία. Τα έχουμε ξανακούσει μεν σε προηγούμενους δίσκους αλλά και τι πειράζει ε? Και πριζόλα έχεις ξαναφάει αλλά σου κάνει ΝΑ τώρα για μια.

17.   Colin Stetson – all this I do for glory : παρόμοιο το κλίμα , τα κομμάτια σε παρόμοιο ύφος. Χωρίς αυτό να κόβει το γεγονός ότι είναι ένας πολύ στιβαρός δίσκος και ίσως ένα τι πιο σκατόψυχος, πράγμα που του δίνει άνετα μισό ακόμα αστεράκι για αυτό του το χαρακτηριστικό.

18.   Saagara – 2: αγάπη για Waclaw zimpel που εδώ την βρίσκει με ανατολίτική ethnic τσασ. Πιο εύκολα τα πράματα εδώ...σκέψου ότι με λίγο φαντασία, καλά ναρκωτικά και με ένα έξυπνο ρεμιξ μπορεί να βγάλει βάρδια ο dj στη Σαντουρίνι-το νησί ξεσηκώνοντας απλά 4 μέτρα από κάποιο κομμάτι.

19.   Arca – arca: τον πιάνω τον λεβέντη αλλά υπάρχουν και φορές που δεν...το ότι είναι ο καλύτερος του δεν το συζητάμε, το ότι πρέπει να με κερδίσει λίγο παραπάνω όμως ούτε αυτό το συζητάμε. Και όλα αυτά τα βιτσιόζικα δεν έχω πρόβλημα βρε αδερφέ αλλά δεν είναι το καπ οφ τι μου.

20.   The necks – unfold : ψυχεδέλεια, ναρκωτικά, σύννεφα, καπνός, έχουμε γάλα για καπουτσίνο?, τα φιστίκια πήραν υγρασία και χάλασαν, μοντέρνα τσασ, μεγάλα κομμάτια, κάψιμο εγκεφάλου. Είναι αυτός ένας μεγάλος δίσκος? κάτσε να κάνω άκρη την ψυχεδέλεια για να σου πω.

21.   Idles – brutalism: ΔΙΣΚΑΡΑ. σωστό άμυαλο πανκ για σένα και για μένα. Έχω γράψει και σοβαρή κριτική στο μαγικό κόζμο του ιντερνετς αλλά δεν δίνω λινκ γιατί έτσι γουστάρω.

22.   Full of hell – trumpeting ecstasy: εξωφυλλάρα αλλά τα ήθελα τα παιδιά λίγο πιο ουσιαστικούς. Θα μου πεις τώρα σε 2λεπτα κομμάτια grind πως διάολο το καταφέρνουμε αυτό. Τους προτιμώ στα split τους με άλλους βρωμνιάρηδες που είναι ακομα πιο χασιματικοί

23.   Bing & Ruth – No home of the mind: χαμηλών τόνων δισκάρα ambient για αυτούς που δεν ακούν ambient. Οργανικό, μελωδικό και ευαίσθητο είναι το soundtrack του φθινόπωρου. Του λείπει το κατιτί που θα το εκτοξεύσει αλλά και μέχρι εκεί είναι σούπερ.

24.   Unleash the archers – apex: ΧΑ! επικό power true μεταλ που ενώ είναι γραφικό όσο οι τρίχες στην μασχάλη μου άλλο τόσο είναι και πορωτικό με κομμάτια δυναμίτες. Διότι κύριοι έχουμε και ένα παρελθόν να δικαιολογήσουμε.. τι είμεθα.. τίποτα λάκηδες? *χτυπάει το σπαθί στην ασπίδα του φωνάζοντας ΝΤΟΥΥΥΥ*

25.   Mutoid man –war moans: Αγάπη για cave in και brodsky. Απλά τραγουδάκια, μελωδικά, σκληρά, γρήγορα και προπαντός ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΑ. Σε μια εποχή που το μέταλ έχει πάει για ψάρεμα εδώ τα αλάνια κάνουν προκοπές.

26.   Wiegedood – de doden hebben het goed II: black metal από το βορρά έτσι όπως πρέπει και χρειάζεται τη σήμερον ημέρα. Προοδευτικοί, ξέρουν από καλό ελαιόλαδο και έχουν βγάλει δισκάρα ε. Ακόμα και λάκηδες θα γουστάρουν που τηνε ψάχνουν. Από την αγαπημένη Consouling Records.

27.   Bargou 08 – targ: το περίμενα καλύτερο ή πιο σωστά το ήθελα να είναι καλύτερο. Μέχρις ένα σημείο είναι ένας καλός δίσκος , μετά απλά επαναλαμβάνεται και γίνεται ένας συμπαθητικός. Για ιδιαίτερα γούστα που τηνε βρίσκουν με ξενόγλωσσα/αφρικάνικα.

28.   Emel Mathlouthi – ensen: Κοπελιά μου αυτός εδώ είναι ένας μεγάλος δίσκος που έβγαλες ε! Ξενόγλωσση σκεπτόμενη, μοντέρνα, ελαφρώς σκοτεινή ΠΟΠ για αυτούς που ακούν ΠΟΠ και βγάζουν φλύκταινες. Με πανέξυπνα σημεία και συνθέσεις που δεν χορταίνεις να ακούς.

29.   Ćwiczenia repetytywne – Krolestwo: Δισκάρα και αυτό εδώ. Θυμίζει Ζβανς είναι τραχύ και άγριο. Είναι ένα ήδη ξεχασμένο διαμαντάκι που ακούγεται δυνατά και αν γουστάρεις σκληρότητες, περιπέτχεια και βρωμνιές τότε άκου το γιατί πάει σούμπιτο για 20άδα.

30.   Shackleton & Vengeance Tenfold - Sferic Ghost Transmits: κααααλά...εδώ μιλάμε για ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ μέχρι τώρα. ακόμα και κομήτης να πέσει και κάτι να αλλάξει, θα παραμείνει ψηλά στην κατάταξη. Και για αυτό έχω γράψει σοβαρότατο ριβιού στο μαγικό κόζμο του ιντερνετς αλλά ούτε για αυτό δίνω λινκ. Γιατί έτσι γουστάρω. Τέτχοιος είμαι.

31.   Sinkane – life & livin’it: ο πιο feelgood δίσκος της χρονιάς. Ξεχειλίζει από ταλέντο καλό musianship και τραγουδάρες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς?

32.   Pigsx7 – feed the rats: Το περίμενα πως και πως αλλά πέρα από τον αρχικό ντόρο τελικά πολύς θόρυβος για πολύ μέτρια αποτελέσματα. Αν το βρουν όμως στο μέλλον θα ξεσκίσουν και εμείς θα είμαστε εκεί για αυτούς.

33.   Gnoomes-Tschak! :Είναι πολλά τα ναρκωτικά Άρη και εδώ. Θα μου πεις τι περιμένεις από δίσκο της Rocket. Θα σου πω έλα ντε. Και θα συνεννοηθούμε. Αν και σε συνολική αποτίμηση χάνει ελαφρώς , έχει μέσα κάποια κομμάτια που μου έχουν ξετινάξει το κεφάλι. Και σε αυτούς ποντάρουμε για μεγάλα καψίματα στο μέλλον. Σύγχρονη ΠΟΠ για τους μόρτηδες που είναι 20 χρόνωνε τώρα.

34.   king woman -Created in the Image of Suffering: κοίτα, το EP πολύ το γούσταρα. Τώρα τούτο το δισκάκι δεν με χάλασε αλλά το περίμενα αρκετά καλύτερο. Θα δώσω ακόμα μερικές και ίσως με κερδίσει περισσότερο καθώς όπως είπαμε το μέταλ έχει πάει για ψάρεμα και μας λείπει.

35.   Emptyset – borders : Δισκάρα και αυτό. Δεν ξέρω πως να το πω. Πειραματικό Τεκνο? Πειραματικό ρυθμικό θόρυβο? Ειναι πολλά τα ναρκωτικά Αρη? Οπως και να'χει είναι σωστά σκοτάδια για βρωμνιάρηδες. Βγήκε στην αρχή της χρονιάς και αξίζει πολλά.

36.   Oiseaux Tempête -AL​-​'AN !  (And Your Night Is Your Shadow - A Fairy​-​Tale Piece of Land to Make Our Dreams) : πάνε και βγάζουν κάτι ονόματα για να παιδεύουν τον κοζμάκη. Χάθηκε ο κόσμος να πεις την μπάντα σου κάτι απλό. Ανάλογα με τι παίζεις, όπως εδώ ας πούμε: πειραματίλα με κουλτούρα και σκοτάδια? ε..πες το  ΣΕΛΗΝΗ. ή πεστο ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ή πεστο ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...ε? Παρόλα αυτά οι αποπάνω με το όνομα που δεν μπορώ να προφέρω ξανακάνουν μουσικάρα και δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους βλακωδώς!

37.   Vargdöd – brutal disciplin: ΔΙΣΚΑΡΑ και αυτή. Μοιάζουν με emptyset αλλά είναι περισσότερο κοντά στο τέκνο, σκατόψυχοι, ψυχροί , ωμοί όπως ακριβώς πρέπει έχουν και αυτοί κερδίσει μια θέση στην καρδγιά μας.

38.   Dale Cooper Quartet & the Dictaphones - Astrild Astrild : Μόλις το έμαθα έκανα τσίσα απο χαρά. Και ίσως ολη αυτή η ανυπομονησία να είχε αντίστροφα αποτελέσματα.. γιατι έτσι πάει...περιμένεις τα καλύτερα και όταν σου έρχονται τα απλώς καλά τότε ξενερώνεις. είναι σαν το χάμπουργκερ που έχουν ξεχάσει να βάλουν μέσα πίκλες και εσύ κλαις αλμυρά δάκρυα πάνω απο τις πατάτες βρίζοντας χριστοπαναγίες. Περίπου έτσι. Ατμοσφαιράρα όπως πάντα, με σημεία που τραβάω τις τρίχες της μασχάλης μου. Αν ήταν ελάχιστα πιο ουσιώδεις και συμπυκνωμένοι  τότε θα μιλάγαμε για μια ακόμα μεγαλύτερη δισκάρα.

39.   Notilus – notilus : μοντέρνα τσαχπίνικη τσασ που συνδυάζει το ηλεκτρονικό στοιχείο, την μελωδία και το σκέρτσο. Πάρτο τώρα γιατί θα το ανακαλύψουν οι μαϊντανοί και μετά θα το ακούμε παντού. Πολύ έξυπνος δίσκος, στοχευμενος και καλοφτιαγμένος.

40.   Solstafir – berdreyminn: παγωμένα σκοτάδια μέσα στο ντάβανο?ΝΑΙ! μέσα. Και μπορεί να μην φτάνουν τα ύψη του προηγούμενου αλλά το πάνε από κοντά...πράβο στα βόρεια αγόρια που έχει πήξει η μούνα τους από το χιόνι και την κατάθλιψη και αυτό το βγάζουν παραέξω...

41.   Mario batkovic – Mario batkovic: ο colin stetson του ακορντεόν. Περίπου. Απίστευτος δίσκος. Αν σου αρέσει ο stetson τότε θα σου αρέσει και τούτο το μπόι, που είναι ελαφρώς πιο μελωδικό, ευαίσθητο και όχι τόσο σκοτεινό . Ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου που είχα την ευκαιρία, να τονε δώ μέσα σε μια τεράστια εκκλησία αλλά τον έκλασα εν γνώσει μου για κάποιους άλλους που δεν θυμάμαι τώρα.

42.   Sonic jesus – grace: Ναι ρε μόρτηδες. Αυτό είναι! εμπορικό fuzz rock με μελωδίες και ρεφραίν σαν να ακούς πετυχημένη 80ίλα! δεν το περίμενα να μου αρέσει τόσο αλλά μου άρεσε. Και το έχω λιώσει από τότε. Αρέσει πολύ και στο αμάξι μου και μου το ζητάει να το ακούει όταν το πηγαίνω βόλτα.

43.   Gold – optimist: δεν είναι σαν την δισκάρα no image αλλά στέκεται πολύ καλά. πως το καταφέρνουν τα αλάνια και έχουν κάτι μελωδίες που κολλάνε σαν τσίχλα στο μυαλό μου λες? Κατά τα άλλα δεν ξερω πως λέγεται αυτό...fuzz rock?post-punk τύποις?κάπως αλλιώς? χέστε με ντε  με τις ταμπέλες?

44.   Ian William craig  - slow vessels: εε νταξει..ένα unplugged EP από την περσινή δισκάρα του. Και ήταν τόσο δισκάρα που ακόμα και αυτά τα τραγούδια είναι τα γαμήδια πολύ καλά ακόμα και έτσι που είναι σε ύφος "ξέχνα ρε Μπίλυ την Φανή" -οσο και να το θέλεις πχια-δεν πρόκειται να ξαναρθεί-Μπίλυ- η κουφάλα η Φανή. Γιατί αυτά κάνουν οι γυναίκες και πληγώνουν τους άντρε.

45.   Richard Dawson -Peasant: τι παθαίνουν όλοι και το γυρνάνε σε πιο ΠΟΠ μου λες? Μέχρι και ο μπέκρας ο dawson τα στρογγύλεψε όλα και βγαίνει παραέξω σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Παρόλα αυτά είναι ο γαμιόλης πολύ καλός και το δισκάκι του επίσης. Μέχρι και αυτή η στροφή του πάει. Πολύ ωραίος δίσκος.

46.   Actress -AZD: χμ...κάτι δεν πιάνω εδώ ε? Δεν είναι ότι είναι κακός δίσκος, είναι ότι εγώ δεν μπαίνω εύκολα στο κατόπι του...Θα δώσω κι άλλες αυτιές αλλά δεν νομίζω να αλλάξουν και πολλά.

47.   Pharmakon Contact: ντάξει κοπελιά το έκανες καλά στην πρώτη, άντε και στη δεύτερη αλλά τώρα στη τρίτη φορά πρέπει να κάνεις και κάτι ακόμα εε. Γιατί μπορείς και αν το κάνεις σωστά θα μας πάρεις και τα σώβρακα.

48.   Jlin-Black Origami: υπάρχουν φορές που το ακούω και λέω ΨΨΨΨ αλλά μετά κάτι γίνεται και το χάνω και μέχρι να ξαναπω ΨΨΨΨ έχουν περάσει κάποια τραγούδια και μετά δεν ξαναλέω ΨΨΨΨ μέχρι να τελειώσει. Δεν ξέρω ποιος φταίει...

49.   Forest Swords-Compassion: σταθερή πχοιότητα, ωραία κομμάτια και ο δίσκος τσουλάει καλά. Φτάνει όμως αυτό? χμ...σίγουρα για κάποιες φορές ναι...αλλά μετά από λίγο θες να πάς παρακάτω. Αυτός έπρεπε είχε βγει πριν κάποια χρόνια και τώρα να έβγαινε ο διαφορετικός , τρίτος του δίσκος. έτσι έπρεπε αλλά δεν με ρώτησε εμένα ποτέ κανείς και τώρα πάρτο.

50.   Algiers-The Underside of Power : ΝΑΙ.ποτέ δεν μπορώ να εξηγήσω τι παίζουν οι ALgiers αλλά οι γαμιόληδες είναι ταλαντούχοι και τώρα μου φαίνεται αρχίζουν να το συνειδητοποιούν. Αυτή για μένα είναι σωστή μαζική μουσική για να χορεύουν οι άλλοι κι εγώ να κοιτάω.

51.   Ryuichi Sakamoto-async  : καιρό είχα να ακούσω τέτοια πράματα και συγκεκριμένα σακαμότο. Δεν απογοητεύει αλλά τον ήθελα λίγο πιο τσαχπίνη...όχι πως ήτανε ποτέ αλλά ίσως να έχει έρθει η ώρα..

52.   Ex Eye: αμαν αμαν!colin stetson βλεπεις, liturgy, secret chiefs , relapse records όλα τα απαραίτητα συστατικά για ένα μεγάλο δίσκο. Θυμίζουν ZU όταν αυτοί έπαιρναν ναρκωτικά που τους χάλαγαν και γενικότερα είναι ένας όμορφος αχταρμάς από άπειρα layers μουσικής και μη. Ακόμα το χωνεύω γιατί είναι πολύ καινούριο και δεν θέλω να βιάζομαι γιατί μετά αν τρώω γρήγορα φουσκώνει η κοιλιά μου και είμαι σαν να έχω φάει ολόκληρο καρπούζι. Το παθαίνουμε όλοι φαντάζομαι..

53.   songhoy blues -resistance : ωραιότατοι όπως και στο προηγούμενο. μουσική για να χορεύεις  σουρωμένος με μαγιό, λίγη επαφή με την πραγματικότητα και το χαμόγελο του ηλίθιου στο πρόσωπο σου.