Fates Warning - Awaken The Guardian

Fates Warning - Awaken The Guardian

CD έκδοση της Metalblade

1986

Πριν αγοράσω τούτο εδώ το εξωγήινο πρά(γ)μα ,ιδέα δεν είχα για το ποιοι ήσαν οι  Fates Warning.

Όταν κυκλοφορούσε το εν λόγω LP πίσω στο 1986 ,εγώ και οι συνομήλικοι μου κλωτσάγαμε το τόπι και κυνηγάγαμε να το πιάσουμε βγάζοντας ακατάληπτους ήχους εν είδει μορφής επικοινωνίας.Και σκέψου την ψυχεδέλεια του πράγματος που όταν εγώ αγόραζα σαν πρώτη επαφή το «Awaken The Guardian» ξετυλίγοντας έτσι μπροστά μου ένα κεφάλαιο στην μουσική μου βιογραφία, τελείως ξεχωριστό, οι τελείως τότε διαφορετικοί Fates Warning κυκλοφορούσαν το «A Pleasant Shade Of Gray» έχοντας αποτάξει από πάνω τους και το παραμικρό στοιχείο που τους συνέδεε με το μακρινό παρελθόν τους.

Αλλά όπως λέει και η γιαγιά μου πολύ σοφά.«Κάλιο αργά ,παρά αργότερα ή ακόμα και καθόλου».

Θυμάμαι λεπτομερώς το πώς έφτασα να αποκτήσω την δισκάρα αυτή.

Καλοκαίρι, στα τελειώματα των αλλοπρόσαλλων ‘90s και πρωινή βόλτα στο γνωστό-άγνωστο δισκοπωλείο της Πάτρας για την απαραίτητη καταβολή χαρτζιλικιού, με σίγουρη παρέα των φίλτατο, συναγωνιστή και συμπορευτή στην ζωή Elias.

Ήταν από εκείνες τις πολύ όμορφες βόλτες ,γεμάτες ξεγνοιασιά ,χασομέρη σε υπερθετικό βαθμό και ιδρωμένη επιστροφή με αστικό λεωφορείο με τις σακούλες στα χέρια, για το απαραίτητο μπάνιο στην θάλασσα με όλη την παλιοπαρέα.

Ο Elias μου πρότεινε το «Awaken The Guardian» και το συνόδευε με τους «σωστούς» μορφασμούς και τα κατάλληλα διθυραμβικά , υπερβολικά και συνάμα εφηβικά σχόλια ,τόσο που με έπεισε να το πάρω κατευθείαν.Αν θυμάμαι καλά αυτός πρέπει να πήρε τότε το σι ντι των Judas Priest-Painkiller εκείνη την μέρα!

Που να ήξερα ο καψερός τι με περίμενε με το που το έβαλα στο Amstrad, τo σούπερ στέρεο μου.Κάτι σαν αποκάλυψη.Ξέρεις ,σαν εκείνο το κινηματογραφικό πλάνο που ζουμάρει όταν διαστέλλονται οι κόρες των ματιών σου και μετά ξε-ζουμάρει και σε δείχνει ιδρωμένο και με το χείλος σου να παίζει νευρικά.

Βέβαια ,ένα αμιγώς Power Metal-fan boy που ήμουν τότε δεν μου έκανε τόσο εντύπωση η μουσική ,όσο ο συνδυασμός αυτής με αυτόν τον εξωγήινο που τραγούδαγε, με αυτή την φωνή που έκανε τα τζάμια να τρίζουν κάθε φορά και κυρίως για αυτές τις μελωδικές γραμμές που είχε συνθέσει.

Πως να στο πω ρε παιδί μου?

Σκέψου έναν μπεκρούλιακα να τραγουδάει μελωδικά παθαίνοντας κράμπες και λόξιγκα σε κάθε πρόταση!!

Μιλάμε για την πιο ευφυή φωνητική κάλυψη κομματιών που μπορεί ένας άνθρωπος να συνθέσει!(το επόμενο παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι είναι το A sense of Change των Sieges Even στο 1991).

Θυμάμαι κάπου να διαβάζω σε μια συνέντευξη του John Arch να λέει πως καθόταν το βράδυ μετά την ημερήσια δουλεία του και άκουγε σε κασέτες ότι του έστελνε ο Matheos και έγραφε κατευθείαν στοίχους και μελωδικές γραμμές.Αναλόγως με το πώς τον ενέπνεε κάθε τραγούδι!Στροφή –στροφή, συνθέτοντας αυτό το πάζλ μελωδικών γραμμών.

Το δίσκο πρέπει να τον έχω ακούσει άπειρες φορές.

Μόνο και μόνο στην αρχή για να μπορέσει ο εγκέφαλός μου να συγκρατήσει έστω και μία μελωδία ,έστω και μια στροφή έπρεπε να τον ακούω συνεχώς για να καταλάβω πόσο αριστουργηματικά  έξυπνα κομμάτια ήταν όλα ένα προς ένα.

Από τότε έτρεφα τεράστιο σεβασμό για αυτό τον άνθρωπο που σαν πυροτέχνημα εμφανίστηκε στην μουσική σκηνή για μερικά χρόνια ,τα έκανε όλα πουτάνα ,έκανε τους ψευτό – υψίφωνους του είδους , να τρέμουν να πιάσουν το μικρόφωνο στα χέρια τους και μετά εξαφανίστηκε όπως ήρθε.

Πλην ενός EP που κυκλοφόρησε πολλά χρόνια μετά, το 2003 με την βοήθεια του Mike Portnoy(ναι αυτός),που παρά τις δεύτερες σκέψεις που μπορεί να έχεις, το EP στέκεται μια χαρά.

Επίσης την ώρα που διαβάζεις αυτό εδώ θα πρέπει να κυκλοφορεί μετά από πάρα πολύ καιρό γενικότερης απραξίας το εξής απροσδόκητο δισκάκι : Arch/Matheos –Sympathetic Resonance.Απο την ιστορική Metalblade.

Και προφανώς έχω τεράστια περιέργεια να το ακούσω, αφού πέρα από τον Matheos συμμετέχουν :Joey Vera στο μπασσο ,Bobby Jarzombek στα ντράμς και Frank Aresti στις κιθάρες.Ίδωμεν…

Ανατριχιάζω ακόμα και σήμερα όταν ακούω την εισαγωγή του «Fata Morgana» με τον Arch να ανεβοκατεβαίνει σε κλίμακες και νότες.Ή τις αρχικές νότες του «Sorceress» που μαζεύεις το σαγόνι σου από τα πατώματα κάθε φορά που ακούς το εναρκτήριο αυτό κομμάτι.Ακόμα και όταν έχεις ακούσει το δίσκο εκατομμύρια φορές.

Θυμάμαι να ακούω τότε πριν κάνα 10 χρόνια τα bootleg demos που είχε κάνει ο Arch για τους Dream Theater όταν αυτοί έψαχναν για τραγουδιάρη καινούριο.

Θυμάμαι να ακούω τα κομμάτια των Theater τραγουδισμένα με το χαρακτηριστικό τρόπο του Arch σε κάτι ηχογραφήσεις του κώλου και να χτυπιέμαι που τελικά δεν συνεργαστήκαν και πήραν τον πουροκεφτέ τον Labrie.

Θυμάμαι τον Ray Alder στην αρχή της σταδιοδρομίας του με το συγκρότημα ,που τραγούδαγε κάθε βράδυ στα Live το «Prelude To Ruin» μέχρις ότου σιγά σιγά  που η μπάντα άρχισε να αλλάζει τόσο πολύ, ώστε τα πρώτα 3 δισκάκια έμοιαζαν να είναι από μια κάποια άλλη μπάντα.Ακόμα και το «No exit» μοιάζει πλέον λίγο αποπροσανατολισμένο σε σχέση με την τωρινή μουσική τους ψυχοσύνθεση.

Έπειτα από το «Awaken the Guardian» ακολούθησε σαν αγορά το «Spectre Within» και μετά έψαχνα για καιρό το LP του «Night On Brocken» με τα 3 διαφορετικά εξώφυλλα και τελικά το βρήκα με το πιο γελοίο από τα 3 ,αλλά μάλλον και πιο σπάνιο.Έμαθα τους Fates Warning και άκουσα τις δουλειές τους από την αρχή προς το τέλος.Σαν να τους ήξερα από την αρχή, σαν να τους ακολουθούσα από την δεκαετία του ’80 που έκαναν και το ντεμπούτο τους.

Δίσκος στο πάνθεον της προσωπικής δισκοθήκης.

Γεμάτος αναμνήσεις και εμπειρίες.Αν δω το κομήτη να έρχεται καταπάνω στο σπίτι μου ,τότε στα 15-20 δισκάκια που θα τρέξω να σώσω, τον δίσκο αυτόν δεν θα τον πάρω μαζί μου.Θα μου πιάσει μία πολύτιμη θέση άδικα.

Δε τον χρειάζομαι γιατί πολύ απλά τον θυμάμαι τον γαμημένο απ’ έξω,  έτοιμος εδώ και τώρα να στον τραγουδήσω δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο.