Saviour Machine - Saviour Machine

Saviour Machine –Saviour Machine

Massacre ( re-issue)

1993 – CD

Πως θα σου φαινόταν ο απόλυτα οξύμωρος χαρακτηρισμός «ειρηνιστής  μπάτσος»?παράλογος ε?

Αν κάποιος  χρησιμοποιούσε τον άνω επιθετικό προσδιορισμό για να χαρακτηρίσει ,παραδείγματος χάριν ένα φίλο του μπάτσο(έχεις πολλούς φίλους, φίλων που να είναι μπάτσοι??) δεν θα τον κοίταγες λοξά και θα τον ρώταγες απαξιωτικά αν είναι στα συγκαλά του?

Χαχαχα…Ε κάπως έτσι αντέδρασα κι εγώ όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι οι Saviour Machine είναι χριστιανοί (και μάλιστα μέχρι το μεδούλι) που παίζουν μέταλ.Την μουσική του Σατανά!

 Μα είναι δυνατόν?Μέταλ και χριστιανισμός μαζί = τζιζ .

Έτσι τουλάχιστον είχα μάθει τότε στην πρώτη τάξη της πρωτοβάθμιας  Μέταλ εκπαίδευσης που έβγαλα άνετα και με αριστείο.

Δεν χωρούσε τότε στο μυαλό μου και με είχε ιντριγκάρει αρκετά από μόνο του σαν γεγονός.

Πόσο μάλλον όταν είδα για πρώτη φορά τις φωτογραφίες της μπάντας με τον Clayton να έχει βάψει όλο του το πρόσωπο λευκό και να φοράει το χαρακτηριστικό σκουλαρίκι στην καράφλα του μπροστά.Εκεί έμεινα.Χάζεψα βρε αδερφέ πως το λένε…(το επόμενο ακόμα μεγαλύτερο σοκ το έπαθα έπειτα από αρκετά χρόνια με τους Sopor Aeternus και την-τον Anna Varney, τουλάχιστον εκεί, εν μέρει δικαιολογημένα)

Και να σκεφτείς ότι είχα πήξει με όλους τους αναξιοπαθούντες black μεταλλάδες που έβγαιναν φωτογραφίες με τραγιά ,κέρατα και διαόλια μπας και προβοκάρουν όπως είθισται με σκοπό την καλύτερη προώθηση του νέου μία από τα ίδια δίσκου τους.

Αλλά να το πάρουμε από την αρχή.

Πρώτη μου επαφή με την μουσική των Αμερικανών ήταν από κάτι σι ντι συλλογές που έβαζε ένα φεγγάρι το ευαγγέλιο Metal Ηammer.Και μέσα εκεί προφανώς και ήταν το Jesus Christ.Κομμάτι που αμέσως ξεχώρισε και έπαιζε στα repeat για πολύ καιρό αφού δεν είχα και κανένα άλλο δείγμα να ακούσω.

Ήξερα ότι το σι ντι το πρώτο δεν θα το έβρισκα εύκολα στην γαμημένη την επαρχία(ή αλλιώς πιο σικ «περιφέρεια» ,ή πιο ταιριαστά και ντόμπρα «κωλοχώρι» ) και το είχα σταμπάρει για το επόμενο ταξίδι μου στην Αθήνα να εξορμήσω σε κανένα από τα γνωστά στέκια της εποχής μπας και το βρω και το αγοράσω.

Κάτι που εκείνη την χρονιά είχαν έρθει για live στο Ρόδον(!?!) και έδωσαν ένα σόου μπροστά σε 200-300 υποψιασμένους, που  τους άφησε όλους μαλάκες, όπως ήταν φυσικό.κάτι από την ενθουσιώδης αναγνώριση τους από μερικούς γραφιάδες του Hammer …ε δεν ήθελε και πολύ για να δημιουργήσει η μπάντα ένα πολύ μικρό αλλά δυνατό fan base.Θυμάμαι επίσης  και τους Σουηδούς  Veni Domine, τους progressive-άδες που ήταν και αυτοί Χριστιανόπουλα αλλά προφανώς δεν το εξέφραζαν με τον ίδιο τρόπο και πάθος που το έκαναν οι Machine.

Η μουσική των Machine ακουγόταν από τους ψαγμένους και πιο δεκτικούς  μεταλλάδες ,από ελάχιστους φρίκουλες γκοθάδες με μέταλ βεβαρημένο παρελθόν και ίσως από κάποιους μοναχικά ανοιχτόμυαλους μη κατηγοριοποιημένους που την έψαχναν τόσο πολύ που τους ήξεραν μάλλον και από το πρώτο ανάρπαστο ντέμο τους.

Μουσικά οι Machine ήταν πολλά έτη φωτός μπροστά και κυρίως όχι άμεσα παρεμφερείς  με κάποια άλλη μπάντα εκείνη την εποχή.Μιλάμε για το 1993 στην Αμερική των Nirvana ,των Smashing Pumpkins και των Offspring .Λίγο το αμερικάνικο heavy metal της εποχής(που έδωσε ωραία δείγματα) ,μαζί με μπόλικη γκόθικ αισθητική και τις progressive αναφορές του ’70 συνθέτουν μουσική που την  πλαισιώνει μία από τις καλύτερες και εκφραστικότερες  φωνές που άκουσα τα τελευταία 15 χρόνια.Πήχτρα στο reverb και στο Delay να την κάνουν ακόμα πιο επιβλητική και εσύ να μαζεύεις τα ώτα σου από το πάτωμα.Και αν βάλεις μέσα και την τελείως χριστιανική θεματολογία έχεις να κάνεις με ένα πακέτο ικανό να σε ξετινάξει εκεί στα μέσα των ‘90s.

Ο δίσκος είναι άψογος από κάθε άποψη.Δεν σου κάνει για ντεμπούτο σε καμία περίπτωση.Τα κομμάτια όλα είναι ένα κι ένα ,η παραγωγή σωστή και δομημένη (δεδομένης και της χρονικής περιόδου) και το ταλέντο να διαγράφεται λαμπρό δίνοντας τα φώτα για το σίγουρα δυναμικότερο μέλλον.

Τελικά το σι ντι το βρήκα σε ένα κατάμεστο Rock City στην ακαδημίας ένα Σάββατο πρωί.Θυμάσαι τα Σάββατα στο rock city που γινόταν της πουτάνας?Το μαγαζί να βαράει ένα cannibal corpse-ικό τύπου death metal άκουσμα και όλοι εμείς από κάτω να χτυπιόμαστε για το ποιος θα πρωτοδεί τα σι ντι του γράμματος  Μ και ποιος θα πρώτο-προλάβει εκείνες τις προσφορές με τα 2000.Κόσμος ,χαλασμός με τους ιδιοκτήτες να κάθονται μπροστά από τις στοίβες των καινούργιων κυκλοφοριών και να σου δίνουν το πακετάκι σου περιμένοντας εσύ υπομονετικά στην ουρά για το ταμείο να πληρώσεις.Άκουσον ,άκουσον!!Μιλάμε για την εποχή που το μαγαζί έσπαγε δεκάρικα.Το πήρα στην κλασική τιμή του Rock City των 5.000 δρχ (στάνταρ σε κάθε νέο σι ντι τόσα έδινες) και έφυγα χαρούμενος έχοντας δώσει μια περιουσία σχεδόν ,παίρνοντας 3-4 σι ντι μόνο.

Την έκφραση « το έλιωσα» μπορεί να μην ισχύει για το σι ντι αλλά πραγματικά αν είχε κάπου το σι ντι κρυμμένο κανένα counter για το πόσες φορές έχω  παίξει το δίσκο τότε είναι πιθανό να το έχω τερματίσει ήδη δύο φορές.Το άκουγα παντού και για πάρα πολύ καιρό.Και όταν το άφηνα για λίγο, ξαναεπέστρεφα  για να πάρω την δόση μου που και  που.Αγάπησα όλα τα κομμάτια το καθένα ξεχωριστά ,αναλόγως με την περίοδο που το άκουγα και κόντεψα να κάψω το καλό το στέρεο των γονιών μου με το jesus Christ να ακούγεται από 4 τετράγωνα πιο κάτω.Μιλάμε για πάθος που ευτυχώς με την υπομονετική παρότρυνσή μου, έδωσαν και οι πολλά βαριοί μεταλλάδες φίλοι μου την δέουσα σημασία.Μπορεί τις πολλές λεπτομέρειες να τις έχουν ήδη ξεχάσει τώρα, αλλά κανείς δεν ξέχασε το jesus Christ και τους saviour machine σαν μπάντα και αυτό λόγω της υπέρμετρης κάβλας μου για την μπάντα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά που εκεί γύρω στα μέσα του Λυκείου είχα λίγο κόψει με την μουσική ενασχόληση τοιούτο τρόπος και ούτε δίσκους αγόραζα, ούτε νέα πράγματα  άκουγα, τα είχα όλα βαρεθεί.Το Power Metal το είχα ψάξει εις βάθος και εις ύψος και οι τότε καφρίλες δεν μου έλεγαν τίποτα.Είδες που ανάγουν το μέταλ σε εφηβική αρρώστια και λένε ότι αν δεν το σταματήσεις εκεί γύρω στο λύκειο τότε θα παραμείνεις μεταλλάς για το υπόλοιπο της ζωής σου??.Ε κάπως έτσι κι εγώ  πέρασα την κρίση μου, κόβοντας επαφή αλλά ευτυχώς ακούγοντας μοναχά τους δίσκους των Saviour Machine.Τους ξεκοκάλισα όλους.Τους έμαθα απέξω και συνέχιζα να τους ακούω με την ίδια ευχαρίστηση.Ευτυχώς που η φάση αυτή δεν κράτησε για πολύ και ευτυχώς που άνοιξα τους ορίζοντες μου σε άλλα μουσικά είδη τα οποία μου έδωσαν νέα πνοή στο τρόπο που άκουγα τότε μουσική.

Θυμάμαι τον Elias να φωνάζει «Killer»  τραγουδιστά λόγω του ομώνυμου τραγουδιού ακόμα και σήμερα ,στον κάθε καραγκιόζη που βλέπει στο δρόμο έτοιμος να σε σκοτώσει με το αμάξι του και να μην το καταλάβει κιόλας.Θυμάμαι το Legion να το ψευτοδιασκευάζουν οι World Beyond και να κολλάει σε όλη την παρέα.Θυμάμαι να βλέπω στο βίντεο την κασέτα του «Live In Deutschland» με την συναυλία τους που είχαν κυκλοφορήσει και να μένω μαλάκας και να καταριέμαι την αγία πατάτα που δεν μπόρεσα να πάω στο ρόδον τότε και αντ’αυτού διάλεξα τους παρωχημένους τότε Helloween.Ακόμα θυμάμαι τα πρώτα 2 δευτερόλεπτα του jesus Christ και κλάνω πάνω μου ,όπως και τον χαρακτηριστικό ήχο στο 5.26 ακριβώς που απογειώνεται το κομμάτι.

Πλέον έχουμε συνηθίσει χριστιανούς να βαράνε ανελέητα και αγριεμένα.Τώρα πλεον μπορείς να λες στην γιαγιά σου ότι αυτοί οι μακρυμάλληδες όξ ‘από ‘δώ είναι και αυτοί καλοί άνθρωποι σαν τους εν χριστώ αδελφούς μας που απλώς το εκφράζουν με αυτό τον τρόπο!!

Εν έτη 2011 οι Saviour Machine φαίνεται να βγαίνουν από τον λήθαργο που είχαν πέσει τα τελευταία πολλά χρόνια λόγω αρρώστιας του Clayton,μέχρι και ανακοίνωση στο youtube έβγαλαν ,αναγγελία μερικών live εμφανίσεων.Το Σεπτέμβριο διοργανώνουν συναυλία «unmasked & unplugged»  και επανακυκλοφορούν το πρώτο τους ντέμο σε βινύλιο remastered και τα συναφή με την απαγορευτική τιμή των 60 $.Πουλάνε μέσω του site τους τα journals του Clayton και γενικότερα δεν συμμαζεύονται.Χρωστάνε υποτίθεται το δεύτερο μέρος του τρίτου legend που ξανα υποτίθεται ότι οι ηχογραφήσεις έχουν γίνει αλλά δεν το βλέπω να έρχεται άμεσα. Συγχωρεμένοι επειδή είναι αυτοί που είναι αλλά ελπίζω τώρα που παίρνουν τα πάνω τους  να βγάλουν και κανένα δίσκο.

Ποιος ασχολείται πλέον με τους Saviour Machine?έλα μου ντε…

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μεταλλάδες που σέβονται τον εαυτό τους και ίσως κάποιοι λίγοι εναλλακτικοί που την ψάχνουν καθημερινά και κάνουν διαγωνισμό ποιος έχει περισσότερα GB μουσικής στον σκληρό του δίσκο.Ίσως αυτοί να τους έριξαν μια αυτιά κάποτε,πρίν τους σβήσουν τελείως από το δίσκο τους.

Δεν υπάρχει κάτι να περιμένεις την σήμερον ημέρα από τούτη την μπάντα.

Ο χρόνος τα διέλυσε όλα στο πέρασμα του και απλώς κάλυψε με σκόνη μια μπάντα που είχε να δώσει πολλά ακόμα.Έστω κι έτσι.Μας αρέσουν τα παρελθοντικά τους καμώματα και αρκούμαστε σε αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε μαζί.Μια λατρεία σε μια μπάντα που στιγμάτισε και αυτή με τον τρόπο της την εφηβεία μου.

Αν θέλεις να ενημερωθείς τράβα εδώ αν θέλεις να πάρεις μια γενική εικόνα τράβα εδώ

Αν θέλεις να πάρεις δείγμα για το ποιόν της μπάντας ,τράβα αγόρασε το dvd με την live εμφάνιση που έχουν κυκλοφορήσει και μείνε μαλάκας ή αλλιώς δες αυτό 

Αν είσαι τόσο μαζόχας και θες να αγοράσεις δίσκο των Saviour Machine,τότε πήγαινε στο Μετρόπολις να πάρεις ,όλο και κάποιο δίσκο θα έχει,εκτός από το Legend 2 που είναι μια λάθος αρχή με την μπάντα, γιατί απλούστατα θα τρομάξεις.