Metallica - Ride The Lightning

Metallica –Ride The Lightning

1984- σε σι-ντι έκδοση της Vertigo

Κακά τα ψέματα, στην εποχή μου όταν έλεγες «χέβυ μέταλ»  εννοούσες Metallica ή Iron Maiden,άντε στην καλύτερη περίπτωση και 3-4 ακόμα, παρόμοιου βεληνεκούς ονόματα.Ακόμα και τώρα να πεις σε έναν ανίδεο ότι ακούς χέβυ μέταλ τότε ο άλλος θα σου απαντήσει όλο ζήλο και με το γνωστό ηλίθιo εξυπνακίστικο στόμφο «Metallica και τέτοια ε?».

Αυτό το γαμημένο το «Nothing else matters» έκανε μεγάλη ζημιά από όποια οπτική και να το δείς…

έχουμε φτάσει στο σημείο που οι Metallica παίζονται στα κλαμπ και ο κοσμάκης τραγουδάει τους στίχους απ’ έξω.Για αυτό και  η μπάντα έχει χεστεί στο τάλαρο και δεν ξέρει τι να το κάνει πλέον το λεφτό ,για αυτό και δεν κάθεται να βγάλει μουσική της προκοπής πλέον.Γιατί?Για την δόξα? Εχέστηκαν, έχουν και από δαύτη ακόμα περισσότερη. έχουν κάνει ένα κάρο μαλακίες στην καριέρα τους και παρόλα αυτά πουλάνε σαν ζεστά ψωμιά τα δισκάκια τους .Ακόμα και με αυτές τις τελευταίες παπάρες που πήγαν να το παίξουν σκληροί ,άγριοι και ασάλιωτοι τώρα στα γεράματα.Με προφανώς γελοίο αποτέλεσμα αλλά δυστυχώς για εμάς μπόλικο λεφτό και άρα στα μάτια τους «επιτυχημένη» στροφή στην καριέρα τους.

Κουράδες ανοιχτόχρωμες.

Οι σκληροπυρηνικοί ήσαν σοφοί τότε που τους παράτησαν με το που πέθανε ο Cliff Burton.Για αυτούς πέθανε μαζί και η μπάντα.Τυπική συμπεριφορά βαμμένων .έλα μου όμως που στην περίπτωση των Metallica είχαν εν μέρει τα δίκια τους.

Παρόλη την στροφή στον ήχο τους ,τον ατελείωτο αυνανισμό του του Ούλριχ  που είναι και η αρχή του κακού σε πολλά πράγματα αλλά και τον υπέρμετρα εμπορικό προσανατολισμό της μπάντας εμένα μου άρεσαν και τα «Load/Reload» αρκετά.Δεν μιλάω για το «Black Album» γιατί πολύ απλά είναι δισκάρα απίθανη που απλώς αναγνωρίστηκε από τους ραδιοπαραγωγούς που δεν είχαν ποτέ σχέση με την εν λόγω μουσική και από τότε μας έχουν σκοτίσει τις μπάλες, με τις δύο «μπαλάντες» του δίσκου.

Η πρώτη μου επαφή με την μπάντα ήταν με το «Ride The Lightning».

Ανάμεσα στους Maiden και τους Metallica άκουσα για πρώτη φορά τους δεύτερους και δεν θα μπορούσα να ακούσω κάτι άλλο παράλληλα αν δεν ξεκοκάλιζα πρώτα κάθε δίσκο των Metallica μέχρι το μεδούλι του.Μιλάμε για την εποχή που άκουγες τον δίσκο ένα εκατομμύριο φορές ,ήξερες στίχους απ’ έξω ,το βιβλιαράκι του σι-ντί είχε φθαρεί από τα ιδρωμένα δάχτυλα σου και εσύ ήξερες τι γίνεται στο κάθε επόμενο δευτερόλεπτο στο κομμάτι που άκουγες.Για αυτό και αυτή η ευλαβική ακρόαση ,ιεροτελεστικού τύπου μας χάραξε στην μνήμη μας όλα εκείνα τα εφηβικά ακούσματα ,τα οποία θα τα κουβαλάμε ευχάριστα για πάντα.

Διψάγαμε για μουσική,για πληροφορία και ρουφάγαμε σαν σφουγγάρια ότι μπορούσε να πιάσουν οι αισθήσεις μας.Μπορεί να έχω να ακούσω Metallica πάνω από 2 χρόνια αλλά μόλις ανασύρω εκείνο το χιλιοπαιγμένο σι ντι θα σου τραγουδήσω φωναχτά απ’ έξω όλα τα τραγούδια και θα το έχω για καμιά βδομάδα κολλημένο στο στερεοφωνικό μου.

Δεν είναι τυχαίο που οι καλύτερη δίσκοι της ζωής σου(αν υπάρχει τέτοιο list) είναι αυτοί που άκουγες στα 12 σου και στα 15 σου.Σαν να χαράζονται στην μνήμη σου μια για πάντα.Ότι και να είναι αυτό, με ότι και αν μεγάλωσες θα το κουβαλάς για πάντα.Και οι Metallica είναι μία από αυτές τις μπάντες που έκαναν το εφηβικό μυαλό μου τότε πουρέ και σερνόμουν σιγομουρμουρίζοντας τα τραγούδια τους με το χαμόγελο του μαστουρωμένου, κολλημένο στη μάπα μου.

Από το πιο άγρια ακούσματα στην μέχρι τότε ακροαστική μου καριέρα(?!) ,για μένα ήταν κάτι το τελείως «έξτρα ορντινέρ».Μου έλεγαν ότι έπαιζαν θράς  ,από τα πιο άγρια χέβυ μέταλ που υπήρχαν. ήμασταν μικροί και βλαμμένοι αλλά παρόλα αυτά οι Metallica ήταν οι πιο χεβυ μεταλλάδες που είχα ακούσει μέχρι τότε και αυτό μου άρεσε.μου άρεσε πολύ.Ποιο τραγούδι να πρωτοδιαλέξεις όταν όλα είναι υπέροχα σε ένα δίσκο που αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια μουσικό μνημείο.

Τους αγαπάω τους Metallica μέχρι τα mid 90’s αλλά με το «Ride The Lightning» ήμουνα και πολύ ερωτευμένος!Όποτε γυρίζω πίσω να ακούσω τα σκονισμένα τους δισκάκια ,με το «Ride The Lightning» θα νιώσω εκείνη την ερωτική ζεστασιά και οικειότητα  περισσότερο από κάθε άλλο δίσκο τους.

Θυμάμαι τον Σωτ. Υπέρμαχο και uber φαν της μπάντας να μου δίνει το σι ντι κλείνοντας μου το μάτι και κάνοντας μου νόημα πονηρά, ούτε κάνναβη να μου έδινε δεν θα είχε τόσο χαρά. Σαν να έδινε την γνώση σε ακόμα ένα ανυποψίαστο που ακόμα δεν ήξερε τι τον περίμενε.Θυμάμαι την αιώνια διαμάχη ακόμα και από σοβαρους(?) ενήλικες(?) για το ποια μπάντα ήταν καλύτερη.Maiden ή Metallica?Το αιώνιο ερώτημα ανάμεσα στα αμούστακα  ‘90s κωλόπαιδα.Θυμάμαι να κάθομαι στο κρεβάτι μου και να ακούω στο γαμημένο Amstrad στέρεο μου ,που για να γυρίσει και να παίξει το σι ντι έπρεπε να του δώσεις εσύ spin, να κλείσεις γρήγορα το καπάκι και να πατήσεις play μπας και το καταφέρει  και το παίξει.Θυμάμαι το «Fade to Black» να εκτελεί χρέη μπαλάντας στα ωραία εκείνα αξέχαστα εφηβικά πάρτυ.Θυμάμαι των Σωτ. Να παίζει το «Am I Evil» στην κιθάρα.Θυμάμαι να γράφουμε υποτίθεται τους στίχους του  «Unforgiven» σε ένα κομμάτι χαρτί στον Λαδ. Ένα μεσημέρι στο γήπεδο μπάσκετ με το Σωτ. Γράφοντας του ότι βλακείες μας έρχονταν στο μυαλό.Θυμάμαι το σι ντί να το παίρνω από εκείνο το μαγαζί στην καρόλου, που ακόμα και σήμερα έχει σχετικά ψαγμένες κυκλοφορίες , που ακόμα υπάρχει και αναρωτιέμαι πως ζει αυτός ο άνθρωπος.Θυμάμαι να αγοράζω πρώτα το «Master Of Puppets» και μετά το «Ride The Lightning» με τα γαμημένα τα σι ντι των Metallica να κοστίζουν 6.500 δρχ μόνο και μόνο επειδή πουλούσαν όπως και να έχει και οι μαγαζάτορες το ήξεραν αυτό.

Πολύ απλά δεν υφίσταται εφηβεία χωρίς Metallica.

Δεν δίνω κανένα Link.

Τους Metallica τους ξέρει η γιαγιά μου.Οι πέτρες.Ακόμα και όλοι εκείνοι οι τενεκέδες, οι ξεγάνωτοι που πάνε και χαλάνε τα 50ευρά τους(που έχουν βγάλει με πολύ κόπο στην διάρκεια της εβδομάδας) ρίχνοντας λουλούδια στις πίστες σε κάθε «μπότα» που κουνάει το κώλο της ωραία.Αν δεν ξέρεις τους Metallica μπορείς να αυτοκτονήσεις τώρα!